Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 november 2025
Eerst had hij nog hoop, dat zijne vrienden wel even bij den smid zouden zijn aangeloopen en deze hem zou komen verlossen, maar toen het één, twee uur werd en de klok voor de middagkerk de laatste maal luidde, begon hem ook die hoop te begeven.
Nu evenwel werd op het torentje de kleinste klok geluid. Vele Kerels traden in de Halle, en begaven zich in verschillende vertrekken, volgens de zaken welke zij te bezorgen hadden. In eene groote kamer zaten de ontvangers van den gildeschat met hunne klerken.
De walvisch bereikte tegen den nacht den tempel te Kamakura. Hij ontdekte, dat de priesters naar bed waren gegaan en blijkbaar vast in slaap waren. Hij klopte aan de deur. In plaats van het nare gemompel van een slechts half ontwaakten priester, hoorde hij Buddha zelf met een stem, die klonk als het geluid van een groote klok, zeggen: "Kom binnen!"
Des nachts, een weinig voor dat het bepaalde uur op de klok van St.-Kruis geslagen was, kon men tussen de bomen, bij de zwakke schijn der wassende maan, veel mensen door al de paden omtrent het dorp zien stappen. Allen begaven zich in dezelfde richting en verdwenen beurtelings in het Eksterbos. Enigen van hen droegen kruisbogen, anderen knotsen; doch de meesten hadden geen zichtbaar wapen.
Wat beeft al niet onder die hevige winden van den nacht! De koude beving den reiziger. Hij had sinds den vorigen avond niet gegeten. Hij herinnerde zich nog zijn vroegeren nachttocht op de groote vlakte in den omtrek van D. acht jaren geleden; en 't kwam hem voor, alsof 't gisteren was gebeurd. Hij hoorde in de verte een klok slaan en vroeg den knecht hoe laat het was.
Hij had den geruiten draagband gestadig voor den geest. Zoo zat hij, en zou misschien tot het aanbreken van den dag zoo gezeten hebben, indien de klok niet éénmaal geslagen had, een kwart of een half uur. Het was alsof deze slag hem zeide: kom aan!
Wij werden alzoo in het beste vertrek van 't huis gelaten, waar het pronkbed was, een friesche klok en een dambord hingen, en vier schilderijen aan den wand ons de geschiedenis van Willem Tell herinnerden, om niet te spreken van een dier tabelletjes, welke men verkorte uitgaven van Trommius zou kunnen noemen, en waarop men lezen kan hoeveel kapittels, hoeveel verzen, hoeveel ende's in den bijbel staan, en dergelijke wetenswaardige dingen meer.
"Wie weet, of die wel ooit weer beter wordt," zuchtte de moeder. Toen Lize dat alles gezien had, deed ze de handen voor de oogen. Ze kon zooveel ellende niet meer zien. "O," riep ze, "draai den wijzer weer op mijn nummer, dat de geit van die arme menschen blijft leven." Daar sloeg op eens de deur voor de klok dicht.
En de comedor was geheel stil geworden van menschengepraat; de klok tikketakte met klein droog geratel boven den jongen, die het zich gemakkelijk maakte, zoo hij dat in zijn kamertje gewoon was. Hij schuurde met zijn hoofd langs den muur om een goed plaatsje te vinden.
Toen-i het verlangde gevonden en binnengeleid had, nam-i z'n vorig domicilie op de vloermat weer in, en verstond heel duidelyk wat de klok zei: Zoo, ben je daar wéér? Ik ben er nòg ... tik ... tik!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek