Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juli 2025
Daarna greep hij onder het rijden Enide's hand en sprak haar moed in door woorden van troost en opbeuring. In de stad gekomen, die om den burcht Brandigan was gelegen, werden zij terstond omringd door eene luid klagende menigte.
Eene allerakeligste oude kamer, die door een getralied venster maar och zoo weinig licht kreeg, en midden op den vloer van die half verlichte kamer een grooten nachtuil. Nu was het niet meer noodig te vragen, waar het zuchten en schreien vandaan kwam: dikke tranen rolden den armen nachtuil uit de groote ronde oogen, en uit zijn krommen bek kwamen schorre, klagende geluiden.
Eindelijk zeide een oude schapemoeder, die een lang en bedroefd gezicht had en een klagende stem: "Er is niemand onder ons, die u zal verbieden te blijven, maar dit is een huis van rouw, en we kunnen onze gasten niet meer ontvangen zooals vroeger." "U behoeft u daarover niet te bekommeren," zei Akka.
"Nu, ik weet niet zeker, maar ik geloof dat het uw zoon is." "Zoo!" zei Thénardier, "meent ge?" Men heeft uit de beide voorafgaande hoofdstukken kunnen zien dat de dieventaal, zoowel die van voor vierhonderd jaar als die van heden, doordrongen is van een symbolischen geest, die aan alle woorden hetzij een klagende of een dreigende uitdrukking geeft.
De waardin, die bij het vuur bezig was met koken en bakken, keerde zich met eene vork in de hand om, toen Eliza's zachte, klagende stem haar in haar werk stoorde. "Wat is er?" zeide zij. "Is er tegenwoordig geen veerschuit of boot om iemand naar F * over te zetten?" vroeg Eliza. "Wel neen," antwoordde de vrouw. "Al de booten hebben opgehouden met varen."
Eens staat hij in haar tuin en bootst de klagende tonen van de nachtegaal na, zo zoet »dat er geen hart is, zelfs niet dat van een moordenaar, dat er niet door vermurwd wordt", en zij hoort dadelik dat het haar vriend is.
Daar waren er, die zich morrende en klagende tot den Kapitein wendden; doch deze had reeds met eene zelfopoffering, Van der Werf waardig, zijn kantoorbankje voor den dag gehaald en het der oproerige menigte aangeboden met de woorden: "Daar, zit op mijn eigen stoeltje!"
Bezorgdheid is de grondtoon van haar liefde, sedert haar ontboezeming "mijn rust is henen, mijn hart is bezwaard" en het klagende lied voor het beeld der Mater Dolorosa is zóo van leed vervuld, dat wij hier het ergste voorzien: "help en red mij van smaad en dood! ach buig gij smartenrijke genadig uw aangezicht tot mijn ellende neer!"
Dan wierp iedereen zich met wanhoop vooruit, en de hoofden der menigte vloden in de duisternis met ongelooflijke snelheid voorbij. Op dit ogenblik verenigden zich meer klagende stemmen en riepen: "Wee! Wee! Zij verbranden onze vaderstad ... Zie de vlammen verheffen zich boven onze daken. O wee! O wee!"
Deze woorden veroorzaakten in den man eene afgrijselijke beweging; al zijne leden trilden, zijne blikken vielen als met razernij op het klagende jongsken, en hij zag het eene poos zoodanig strak en wild aan, dat Janneken, verschrikt en huilend, in den haard vluchtte en van daar weenend tot zijnen vader riep: "Och, vaderken-lief, ik zal het niet meer doen!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek