United States or Morocco ? Vote for the TOP Country of the Week !


Hij was al te veel verbasterd in deze wereld van schijn, mooidoenerij, braafheidsvertoon, algemeene fatsoenhouderij. Maar de jongen begreep me. Hij lachte. En pas had ik hem de hand ten verbond toegestoken, of hij sloeg toe. Hij kwam op school, is een jaar gebleven, en heeft nooit aanleiding tot eenige klacht gegeven. Natuurlijk gun ik het succes hiervan ten volle aan zijn klasseonderwijzer.

"Wie vermeet zich zulke buitensporigheden?" vroeg hij op zijn beurt, na de klacht van Sytsken te hebben vernomen, terwijl zijn valkenoog langs den volkshoop rondwaarde. Een enkele blik was hem genoeg om te ontdekken wat er gaande was.

En deze klacht verwoest de vorige vreugde en spreekt het vonnis uit over de schoone illusie van voorheen.

Ieder, die wil, treedt onaangemeld bij den minister binnen, neemt een stoel, en brengt met groote woordenrijkheid en op den meest gemeenzamen toon zijne klacht of zijn verzoek te berde. De minister luistert, spreekt met hem als met zijn gelijke, en belooft dat hij alles zal doen wat in zijn vermogen is om den man te helpen.

Maar het lieve kind liet geen klacht hooren. Hoewel de af te leggen afstand slechts kort was, een zestig meter ongeveer, was er toch een vol half uur noodig om den oever van het kanaal te bereiken. Zermah hield toen halt en tuurde tusschen de biezenstengels door, eerst in de richting van de wigwam, daarna in de richting van het woud. Niemand werd onder het hoog geboomte van het eiland ontwaard.

Robrecht, door eene plotselijke gemoedsomkeering ontroerd, stiet langzaam den arm van sher Ingelram terug, aanschouwde met diepe droefheid de andere ridders en hief de handen als eene klacht ten hemel. "Wat? Tranen in zijne oogen!" schertste Willem Van Wervick "Hij bemint wel vurig den dwingeland, dat de gedachte zijns aanstaanden doods hem doet weenen !"

Van je vader en je moeder, van je broers en je vrienden. Je kunt niet weten wat zoo'n brief is voor mij, die geen vader, geen moeder, geen broers en geen zusters, en geen vrienden heb dan jou alleen! Houd dit niet voor 'n klacht of voor bitterheid, want dat is 't juist niet, heelemaal niet, 't is een verhoovaardiging, 'n blij bluffen op iets wat ik heb en jij niet.

Gaarne had ik alles willen geven wat ik bezat om de wonden te kunnen heelen van dien geduldigen, zachtzinnigen, doch onversaagden ouden man, die geene klacht uitte, maar zich aan zijn noodlot onderwierp met eene zielegrootheid, die zelfs Socrates hem benijd zou hebben. Hij had vier kogelwonden en overleefde, zooals te verwachten was, slechts enkele uren zijne gevangenneming.

De graaf weet evenwel dat hij in doodsgevaar verkeert; hij heeft den geneesheeren de waarheid afgedwongen en laat hen handelen zonder een klacht te uiten. Meest ligt hij met gesloten oogen, ofwel staart hij voor zich heen als dacht hij na over zijn eenzaamheid. Aan de wereld vertelt de gravin dat haar echtgenoot ziek is.

Hij gaat zich kwaad maken, zeiden zij spottend; hij gaat zich kwaad maken, zou men niet zeggen! Lach liever, en zing ons een liedeken van zoete minne. Ik zal een liedeken zingen van slagen, als gij wilt. Maar nog eens, laat mij los. Wie van ons ziet gij 't liefst? Niemand; noch u, noch eene van de anderen. Ik ga mijne klacht doen bij den magistraat, en hij zal u doen geeselen.