Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 september 2025
"Beken maar, dat zooals bij den bruidegom van Gogol het geval was, de lust bij u opkomt om uit het venster te springen." "Zeker, maar hij zal het niet bekennen," zeide Katawassow luid lachende. "Het venster is open ... vertrekken we naar Twer! Wij kunnen den beer in zijn hol vinden. Inderdaad, we kunnen den trein van vijf uur nog halen," zeide Tschirikow glimlachende.
"Denk niet, dat ik wezenlijk een neger ben; als ik mij heb gewasschen, zal ik een menschelijk voorkomen hebben," en zijn witte tanden schitterden tusschen zijn schalkachtig vertrokken lippen, terwijl hij haar de hand reikte. "Kostja zal heel blijde zijn.... Hij is in het veld, maar hij zal wel terstond terug zijn." "Altijd druk in de zaken. Maar wij zijn ook in Arkadië," zeide Katawassow.
En Tanja bootste Walawassow's gesticulaties na. "Is hij oud of jong?" vroeg Lewin lachend. "Als het maar geen onaangenaam mensch is!" dacht hij, maar herkende spoedig bij de eerste bocht van den weg Katawassow met zijn stroohoed op. Hij sloeg juist zoo met de armen als Tanja voorgesteld had. Lewin groette zijn broeder on Katawassow hartelijk en vroeg Dolly naar zijn vrouw.
"Ik ben niet gekomen om den vrede te brengen, maar het zwaard, zegt Christus," antwoordde Sergej Iwanowitsch, terwijl hij het, om Lewin te verslaan, voor het eenvoudigst hield een plaats uit de evangeliën aan te halen. "Daar heeft u gelijk in," antwoordde de vorst op den op hem gerichten blik. "Ja vadertje! u is geslagen, volkomen geslagen!" riep Katawassow vroolijk uit.
"Daar is nu onze vriend Constantin Dimitritsch," zeide Katawassow op den langzamen spreektoon van den professor, die gewoon is, dat men naar hem luistert, "de middeleeuwsche knaap van weleer! Ik spreek van hem in het verledene, want hij bestaat niet meer.
Zij was zoo opgewonden, als hij haar nog nooit gezien had. "Ik vind dat gemeen en afschuwelijk en madame Katawassow had daar volstrekt geen recht toe. Madame Karenina," begon ze. "Nu? Wat dan"? Ik weet niets." "Hoe? Hebt ge 't in 't geheel niet gehoord?" "Je zult begrijpen, dat ik de laatste ben, die iets te hooren krijgt." "Is er wel een boosaardiger schepsel dan deze mevrouw Katawassow?"
Er werd niet meer gestreden en allen waren het overige van den dag in de beste luim. Katawassow maakte telkens de dames door zijn origineele grappen aan het lachen. Ook Sergej Iwanowitsch was zeer opgeruimd; hij opende zijn broeder een blik in de toekomst van het Oostersch vraagstuk en wel zoo eenvoudig en helder, dat allen hem met opmerkzaamheid volgden.
Toen Sergej Iwanowitsch en Katawassow aan het station afstapten, kwamen daar te gelijk verscheiden vrijwilligers met droschken aan. Zij werden door dames met bloemkransen en door oen toegestroomde volksmenigte ontvangen. Een der dames kwam uit de wachtkamer en wendde zich tot Sergej Iwanowitsch. "Is u ook gekomen om hen uitgeleide te doen?"
Men hoorde de kindermeid niet meer; zij was zelf ingesluimerd. Van boven liet zich de stem vernemen van den ouden vorst en het gelach van Katawassow. "Zij zijn ook zonder mij in discours geraakt," dacht Kitty, "maar het is toch ergerlijk, dat Kostja er niet is. Hij zal wel weer naar de bijenkorven zijn gegaan. Dat wekt altijd zijn belangstelling op.
"Tot offeren is het volk bereid, maar slechts om te offeren voor zijn zieleheil." "Wat is dat, voor zijn zieleheil? Dat is voor een natuuronderzoeker een moeielijk te begrijpen zaak. Wat is dat dan, het zieleheil?" vroeg Katawassow lachend. "Weet u dat niet?" "Ik heb er waarachtig niet het minst begrip van," verzekerde Katawassow luider lachend.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek