Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juli 2025
Maar dan moesten zij, die den oorlog prediken, ook altijd bij elke bestorming, bij elke attaque, voor alle anderen in de eerste rij staan!" "Een mooi postje voor de redacteurs!" zeide Katawassow luid lachend, terwijl hij zich in zijn verbeelding voorstelde met eenige hem bekende redacteurs bij het eerste treffen in het voorste gelid te staan.
Zij liet dus naar Lewin zoeken, wees de bestoven gasten hun kamers, bestelde voor hen een verversching en ging toen weer naar het balkon. "Dat zijn Sergej Iwanowitsch en Katawassow, de professor," zeide zij. "Oef! dat is veel op eens met die warmte," meende de oude vorst.
Hoe is dan uw eigen gevoelen?" vroeg Katawassow lachend, blijkbaar om Lewin tot een strijd uit te lokken. "Waarom zouden privaatpersonen daartoe geen recht hebben."
Daar Sergej Iwanowitsch eerst in het laatste oogenblik tot zijn vertrek naar buiten had besloten, had hij zijn broeder daarvan geen bericht gezonden. Lewin was derhalve niet te huis toen Kosnischew en Katawassow in een tarantas, die zij aan het station gehuurd hadden, bestoven als Arabieren, des middags om twaalf uur voor zijn huis stilhielden. Kitty zat met haar vader en Dolly op het balkon.
"Er kunnen zich," beweerde Katawassow, "gevallen voordoen, dat de regeering geen acht slaat op den wil der bevolking, en dan doet de stem der openbare meening haar wil kennen." Maar Sergej Iwanowitsch was hiermede niet tevreden; hij fronste het voorhoofd en zeide: "Je had de vraag anders moeten stellen.
"Ik heb haar aangeraden, hem in den kelder te brengen." "Ziet u, Darja Alexandrowna," zeide Kosnischew en wees met zijn zonnescherm naar eenige witte wolken, die boven de esscheboom opkwamen: "Wij krijgen spoedig regen." Lewin was op Katawassow toegetreden. "Daar doet u wél aan, dat ge eens gekomen zijt." "Het was al lang mijn voornemen.
Nadat hij de geheele lente en een deel van de zomer had gewerkt, kwam hij er eerst in Juli toe naar buiten te gaan en zijn broeder Lewin te bezoeken. Hij begaf zich er heen om, een paar weken op het land teruggetrokken, den volksgeest in zijn verheffing waar te nemen en wat tot verhaal te komen. Katawassow, die al lang beloofd had Lewin te bezoeken, vergezelde hem.
"Mijns inziens is de oorlog zulk een ruwe, wreede en afschuwelijke zaak, dat geen mensch, het minst een Christen, persoonlijk de verantwoordelijkheid van het begin van zoo iets verschrikkelijks mag op zich nemen; dat mag slechts de regeering, die daartoe geroepen is, als zij onvermijdelijk tot een oorlog wordt gedwongen." Kosnischew en Katawassow waren dadelijk tot tegenspraak gereed.
Katawassow verliet den schouwburg, zonder voor Anna te hebben kunnen buigen, en de loge bleef van dit oogenblik af ledig. Wronsky wist niet, wat er tusschen de Katawassow's en Anna voorgevallen was, maar zooveel was hem duidelijk, dat het iets vernederends voor Anna moest geweest zijn.
"En dat niet alleen; hij voert een geheel escadron voor zijn rekening mede," voegde Katawassow er bij. "Dat is juist iets voor hem," zeide Lewin. "Gaan er nog altijd vrijwilligers heen?" "Nog, vraagt u!" antwoordde Kattawassow, terwijl hij smakelijk in een agurkje beet. "U hadt eens moeten zien hoe het gisteren aan het station toeging." "Maar hoe moet ik dat begrijpen?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek