Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
"Hoe heb ik het met je? Stupéfait, Vreese, ken je dan waarachtig Braeuwtje niet meer? De Braeuw, man!" Vreese herinnert zich, ja. Het is zeven jaren geleden, en toch heugt het hem, dat er, op een' mooijen Meidag, een flinke borst aan het kantoor kwam, die er maar een half jaar bleef, en aan wien hij echter dikwijls heeft gedacht; de jongen had raafzwart haar, en oogen als vuur.
...dat die uitbreiding eenige vermeerdering van ons personeel noodzakelyk maakte. 't Is de waarheid! Gister-avend nog was de boekhouder na elven op 't kantoor, om zyn bril te zoeken. Dat vooral zich de behoefte deed gevoelen aan fatsoenlyke, welopgevoede jongelieden, voor de korrespondentie in het duitsch.
En de dépêches, die in Romphuizen werden aangeboden en moesten bezorgd worden, gunden het personeel aan den Rijkstelegraaf gedurende den ganschen voormiddag geen rustig oogenblik. "Goddank menheer," zei de besteller tot den telegrafist toen deze in den namiddag het kantoor sloot: "Goddank, dat we nu toch weten dat ie in Amsterdam zit, en dat het hier beperkte dagdienst is.
Maar dit belette niet dat Wouter, toen-i den eersten avend van den belangryken handelsdag dien ik trachtte te beschryven, verlof ontving om naar-huis te gaan, van m'nheer Wilkens het bevel meekreeg, den volgenden morgen voor-i op 't kantoor kwam, zich aantemelden by m'nheer Pompile "die hem zou onderrichten in z'n verplichtingen omtrent de post."
"Met u praat ik niet," zeide Lodewijk, "en wat Kapitein Holmfeld betreft, hij mag zich tweemaal bedenken over hetgeen hij zegt; want het zou wel kunnen gebeuren, dat hij anders geen zaken meer te doen kreeg voor ons kantoor."
Daarachter liggen enkele hutten en de tuinen of landen. Het is de brievenbus, en de hut is het postkantoor. Maar men moet er den postdirecteur niet zoeken. Voor zijn vier francs per maand kan hij geen uren op het kantoor zitten, en dat wordt ook niet van hem geëischt. Hier passeert de wagen, die den dienst onderhoudt tusschen Cannanore en Calicut, verscheiden keeren per dag.
Na nog eenige praatjes van gelyken aard, verloste eindelyk de oudeheer 't kantoor van z'n tegenwoordigheid. Wouter leed meer dan iemand gissen kon, en wanneer hem op dit oogenblik de keus gegeven was tusschen 't bestormen van 'n turksche vesting, of 't òpzien... hy had het eerste gekozen. Schaamte is altyd pynlyk, maar de valsche! En dan op een zoo onbekend terrein!
"En is u niets van dien aard te koop aangeboden ook?" vroeg Flipsen, terwijl hij zijn oogen strak op die van den schipper gevestigd hield. "Nu nog mooier!" riep deze uit. "Ze moesten het eens wagen met gestolen goed bij me aan te komen! Wat zouden ze gauw mijne schuit uit zijn. Neen man, voor zoo iets zijn ze bij mij aan het verkeerde kantoor. Daar moet ik niets, niemendal van hebben.
Hy had weinig of niet geslapen, en verliet z'n bedstee zoodra 't licht werd, drie volle uren alzoo voor-i zich had aantemelden op 't kantoor van de heeren Ouwetyd & Kopperlith.
Zijn stem beefde, toen hij bijna plechtig vroeg: "Moeten de papieren van Carsten Lövdahl geprotesteerd worden?" "Ja," antwoordde Marcussen, zonder op te zien. De oude Taraldsen draafde 't kantoor uit, maar op de trap kwam hij den bode van de "Bank op aandeelen" tegen: "Is 't waar? Taraldsen!" "Nu gaat de heele stad!" antwoordde de oude met een wanhopige handbeweging. "Is 't waar? is 't waar?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek