Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Dat kon wel niet anders, het was een allerbeminnelijkst man, een verlicht vriend van de kunst, gansch niet afkeerig van de wereld en die alleen maar wilde dat ik.... wel niet een kaarsje voor den duivel zou branden, maar toch mijn waslicht aan de heiligen zou brengen, juist toen mij eene walging had bevangen van 't geen mij op een afstand een schitterende tempel had geschenen en dat ik onderkend had als een gepleisterd graf toen ik er nabij stond.
En de deur sluitend, dee-ie wat ze gevoeld had, wat ze met 'r gloeiende oogen verlangde, nam-ie 'r in z'n armen, smolt zijn mond in den hare. Naar adem smakkend duwde ze 'm lacherig weg, ging-ie op den grond zitten, op 't matras, trok 'r naast zich. 't Dansend kaarsje bevlamde 'r gelaat, de weeke wangen, 't zwarte, tuimlende haar. Met 'r hand op z'n knie, sprak-ie wat 'm zoo inviel.
't Kaarsje naast 't avondmaal, 'n allerongelukkigst eindje, stuiptrekte, de norsche wallen van den toren grillig bevlammend. De verjaagde nachtuilen, niet snappend welke zonderlinge gebeurtenis op 't plat geschiedde, fladderden spichtig heen en weer, neerplonzend en weer schrik-schreeuwend vluchtend. Meneer, ongezond-bleek, streek een lucifer af.
Opeens liep hij het trapje op, ging de tweede verdieping over, waar het kaarsje brandde, en klom naar de derde. Hij maakte de touwen los, die aan de klepels vastzaten, en ging daarna weer naar beneden. Hij was bleek, maar zijn oogen glansden en niet van de tranen. De regen begon intusschen op te houden en de hemel werd allengs helderder.
Hij was er niet iemand naar, om de prachtigste romans en verzen neer te kunnen pennen op de flardige randjes van couranten-papier of de achterzijde van aan de deur afgegeven drukwerkjes, gezeten op een stoel met anderhalven poot, en bij het licht van een kaarsje op een oude flesch.... Bah! bah! hij moest ruimte, licht, weelde, om zich heen hebben, of er kwam niets van hem terecht. Niets!
Terwijl ik zoo rondkeek over al dit oude gedoe, van vroeger mij zoo welbekend, hoorde ik in de gang zijne stem. De deur ging open en handschuddend stonden wij tegenover elkander. »Wel!" riep hij: »dáár doe je goed aan, jongenlief, dat je nog eens naar den ouden man komt omzien vóór hij het kaarsje uitblaast! Dáár doe je braaf aan! 't Is leeg om mij heen geworden, mijn jongen!
De eerbare Christine de Pisan dicht zonder ergernis: "Se souvent vais ou moustier, C'est tout pour veoir la belle Fresche com rose nouvelle." Het bleef niet bij de kleine liefdediensten, waartoe de dienst den vrijer gelegenheid gaf: de beminde het wijwater te geven, haar de "paix" te reiken, een kaarsje voor haar aan te steken en naast haar te knielen, niet bij wat teekens en lonkjes.
De knecht kwam op zijn kousen weêr binnen; hij had een lantaren in de hand, en deed het kaarsje er in ontvlammen met een half afgebranden lucifer dien hij aanstak boven de lamp; achter elkander gingen de vier mannen toen naar buiten. «Nacht, vrouw!" zei baas van D... die het laatst bij de deur was. Met de oogen nog vol van het licht der kamer, traden ze in het dikke donker. En alles was weg.
Pas is de asch van den verbranden Prins Carnaval verwaaid en 't laatste kaarsje op het Corso uitgedoofd, of de kerk tracht de gemoederen weer volkomen te beheerschen.
Met papier en een kaarsje had hij een kleine lamp gemaakt, die alleen een plekje onder zijn hand verlichtte. De generaal op zijn ronde verrast hem, doch spreekt hem vriendelijk toe. Daar het onmogelijk was hem uit zijn dienst te ontslaan, werd hij naar Dendermonde verplaatst en als onderwijzer in de regimentschool aangesteld.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek