Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 september 2025
De bodem was op sommige plaatsen geheel kaal, op andere met tallooze dwergcactussen bedekt, die met geduchte stekels waren gewapend en door de inwoners "kleine leeuwen" werden genoemd. Ook waren er enkele lage struiken. Ofschoon de vlakte bijna 3000 voet boven de zee ligt, brandde de zon zeer fel; en deze hitte, gevoegd bij de wolken ontastbaar stof, maakten den tocht buitengewoon vermoeiend.
Zij omvatte zijn reeds kaal wordend hoofd, drong zich nader naar hem toe en hief, als in uitdagenden trots, haar boven naar boven. "Daar is hij! Ik wist het immers wel! Nu vaartwel, vaart allen wel! Gij zijt weer hier? Waarom gaat gij niet?... Neem toch dezen pels weg!" De dokter nam haar handen, legde ze voorzichtig op het kussen en bedekte haar schouders.
"Dan spreek je mij straks van mijn zonden vrij. De pater zijn tol met een aflaat betaalt, Of hij wordt door Jan Carels niet overgehaald!" Daar roept hem een kook'ler, een geestige kwant: "Ei, spoedig! gij veerman! naar d' overkant!" "Mijn pontje is klaar," zegt de vroolijke gast: "Maar heb je nu al in de beurs getast?" "Mijn aapje is kaal en zijn baas is als hij!"
Terwijl ieder aan zijne eigene gedachten den vrijen loop liet, schoof de slede met onbeschrijfelijke snelheid over de sneeuwvelden. Als zij creeks of stroomen van de Littleblue-rivier passeerde, bemerkte men het niet eens. De velden en rivieren toch waren allen met een wit kleed bedekt. De vlakte overal even kaal.
Maar geheel zijn natuur verzette er zich tegen; zijn oude bloedverwantschap kon er zich niet in schikken. "Hoe 't zij!" herhaalde hij steeds in zijn droefheid, "hij zal niet wederkomen!" Zijn kaal hoofd was op zijn borst gezonken, en hij staarde strak in de asch van den haard, met een droevigen, vergramden blik.
Een flauw, mat licht viel door een groot venster met kleine ruiten, dat links de geheele breedte der kamer besloeg. Men zag om zich, doch bespeurde niemand; men luisterde, maar hoorde noch voetstappen, noch menschelijke stem. De wand was kaal, de kamer ledig, er stond zelfs geen stoel.
't Was een lange, magere, bronskleurige gedaante, kaal geschoren behalve één enkele lange haarvlok op het glimmend voorhoofd, regterarm en borst ontbloot, maar omhangen met het heilig koord der Brahmanen, en voor 't overige de knokerige leden in een eng sluitend wit kleed zonder eenig siersel gehuld.
"Wronsky!" riep iemand, toen hij reeds in het voorhuis was gekomen, achter hem. "Wat?" "Je moet eerst het haar laten knippen; dat weegt anders te zwaar, vooral op den schedel." Wronsky begon inderdaad op den schedel al wat kaal te worden. Hij lachte vroolijk, liet zijn witte tanden zien en de muts over de kale plek schuivend, ging hij het huis uit en sprong in zijn kales.
Den heelen dag bonsde zij op de deur, en eindelijk gelukte het haar open te krijgen en de onbekende kamer binnen te treden. In 't eerst kon zij geen hand voor haar oogen zien; want het was er stikdonker. Zij liep de kamer al tastende rond, maar vond nergens deuren of ramen. De vier muren waren overal kaal.
Hij was op een veld en zag voor zich een dier met stoppels bedekte hoogten, welke na den oogst kaal geschoren hoofden gelijken. Aan den horizon was alles donker; 't was niet alleen de nachtelijke duisternis, 't waren lage wolken, die op den heuvel schenen te rusten en den geheelen hemel bedekten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek