Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Frédérique verzamelde al hare kracht om te veinzen. Maar ach, het ging haar zoo slecht af.... Maar mevrouw, ik verzeker u, er is niets! riep zij met een trillende stem en zij kon niet verhinderen, dat heure oogen vochtig wierden. Er is niets, niets! Pauls moeder zag haar ongeloovig aan. Lieve meid, wat kan je jokken. Wat kan je vreeslijk jokken! Foei!
Zij bevond er zich zoo goed bij, niet meer te jokken, haar geweten was zóó verlicht en haar hart zóó rustig, dat zij ook uit zichzelf graag op dezen weg wilde voortgaan. Het werk van den ketting was hiermee dus afgedaan. Toovenaar Merlin wist dit, anders zou hij geen toovenaar geweest zijn, nietwaar?
Er was eens een klein meisje, dat jokte alsof het gedrukt stond. Sommige kinderen jokken zonder blikken of blozen.
Een leugentje, desnoods een groote leugen, schijnt hun de meest gewone zaak van de wereld toe en de meest gëoorloofde ook, als zij er maar door geholpen worden; ontheffing van een lastigen plicht of straf, 't verkrijgen van een pleziertje, streeling van hun eigenliefde, dat zijn allemaal dingen, waarvoor ze dadelijk zoo'n jokken bij de hand hebben. Ons kleine meisje was daar ook heel sterk in.
Bovendien, hier lachte de geleerde heer allerminzaamst tegen den artist u heeft de photo en die kèn niet jokken ik maek u wel m'n compliment 'k ben blij, dèt 'k uw chef-d'oeuvre gezien heb en kennis met u maekte.... Dank u!
Ergens gewonnen, geboren en getogen zijn. Iets volhouden bij hoog en bij laag. Jokken en gekken. Met stukken en brokken. Tusschen waken en slapen. Rijmlooze weder woorden. 't Is uit en amen. Iets voor een appel en een ei verkoopen. Baas en meester zijn. Iets achter banken en stoelen steken. Begekken en bespotten. Over berg en dal. Op dag en uur. Door deur en venster slaat de rook naar buiten.
Marie kietelde Emilie en Emilie verweerde zich smeekend, terwijl het gordijn heen en weêr zwaaide. Plotseling werden zij weder stil en luisterden: Emilie! Marie! riepen Georges en Lili beneden. Cht! Hoû je stil! fluisterde Emilie. Die vervelende Fine! bromde Marie. Dat ze toch niet uit zichzelve begrepen heeft, dat ze moest jokken! Marie! Emilie!
Alles is mijn schuld! riep Frédérique hevig uit, ontsteld over mevrouws voorgewende veronderstelling. Hoe kan u zoo iets van hem denken! Is het jouw schuld? Heeft hij je dan gevraagd, en heb je hem afgewezen? Ik raad maar, zie je; ik weet niets. Maar je moet nu niet meer blijven jokken, je moet nu de waarheid zeggen. Frédérique was te uitgeput om zich te blijven verbergen.
"'t Is wèl, juffrouw, hij deed het wèl, en hij heeft ook een kikvorsch in zijn zak," riep Bruin weer. "Zoo'n leugenaar!" riep Dik. "'t Is wèl, juffrouw!" "Wat moet ik weer hooren, Dik? Ben je weer bezig? Eerst eene lei van de bank gooien, en nog jokken ook? Foei, je moest je schamen. En dan nog een kikvorsch in je zak? Je weet wel, dat zulke dieren niet in de school behooren.
Eline dacht dat, en het maakte me zoo ongelukkig. En nu denk je het ook, jij, mijn eigen kind. Want ik voel het, dat je je voor me verbergt. Ik voel, dat er iets is, waarover je verdriet hebt.... Ik verzeker u.... Verzeker me niet, dat het niet zoo is: je hoeft er niet om te jokken. Ik zeg je, kind, dat ik het weet.... Ik voel het al sedert maanden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek