Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 november 2025
Uitgestrekte velden van maïs of Turksche tarwe en van suikerriet besloegen dat geheele terrein, terwijl in de nabijheid der rivier rijstvelden aangetroffen werden. Jacksonville was, nog slechts een tiental jaren geleden, niets meer dan een groot dorp, een stadje, bestaande uit hutten van »torchis" of biezen, die slechts tot woningen van de negerbevolking dienden.
»Wat gij te Jacksonville uitgevoerd hebt," ging Gilbert voort, »gaat ons niets aan." »Om zeer goede redenen," gromde Texar. »Wat gij te Camdless-Bay misdaan hebt, willen wij ons niet meer herinneren." »Nog al edelmoedig, evenwel niet onbaatzuchtig, denk ik." »Een punt wekt evenwel onze belangstelling in hooge mate op." »Zoo? Laat hooren!"
Mars daarentegen liep, met hevige als met bloed beloopen oogen, met hijgende borst op en neder en kon zich onmogelijk bedwingen. Eindelijk barstte zijn toorn los. »O, ik zal dien Texar dooden!" riep hij uit. »Ja, ik zal hem vermoorden!... Ik zal naar Jacksonville gaan... morgen... neen, dezen nacht nog... dadelijk... oogenblikkelijk..." »Ja, kom, Mars, kom!..." antwoordde Gilbert.
Recht vooruit!" vergenoegde zich de jeugdige zeeofficier te zeggen. En de giek bleef den stroomdraad op een kwartmijl van den linkeroever der rivier volgen. In de haven van Jacksonville was het noch somber noch stil. Integendeel; talrijke lichten bewogen zich op de kaden of schitterden in de vaartuigen, terwijl zij op de oppervlakte van het water weerkaatsten.
Zoo'n verwijt van huichelarij was blijkbaar in tegenspraak met zijn geheele leven, hetwelk een leven van toewijding en loyauteit kon genoemd worden. Hij wierp een grimmigen blik van verachting op den ellendeling, en niemand verwonderde zich toen hij met eene luide en heldere stem, die door allen gehoord werd, antwoordde: »Bewoners van Jacksonville, van heden af bezit ik geen enkelen slaaf meer!
De Sint John was op dit gedeelte van haren loop geheel verlaten. De scheepvaartbeweging, die er gewoonlijk ten dienste der naburige plantages waargenomen werd, was sedert de inname van Jacksonville geheel vernietigd.
Zooveel bleek evenwel uit de ingekomen berichten, dat de kanonneerbooten nog steeds voor anker lagen; terwijl hoegenaamd geene voorbereidende maatregelen, om onder stoom of onder zeil te gaan, bespeurd waren. Een aanslag op Jacksonville scheen dus nog niet in de bedoeling te liggen. Maar daarenboven, hoe zou die flottilje over de zandbank geraken?
Maar de man kon hem niet antwoorden, zoozeer was hij buiten adem van het snelle loopen. Na een poos gewacht te hebben, ten einde hem tijd te gunnen om tot verhaal te komen, herhaalde de eigenaar van Camdless-Bay zijne vraag: »Wie zijt gij?" »Een der geëmployeerden van master Harvey, uwen correspondent te Jacksonville," antwoordde de man. »Zijt gij door mijnheer Harvey gezonden?"
Ik zal dan beslissen of zij naar Camdless-Bay teruggevoerd zullen kunnen worden, of dat zij nog eenige dagen op Ceder-Rots zullen moeten verblijven!" »Ja, niets mag met overhaasting geschieden," antwoordde master Walter Stannard. »Misschien is alles nog niet ten einde... en zoolang Jacksonville zich nog in de macht van Texar bevindt, hebben wij nog alles te duchten."
Hij richtte toen eenige vragen tot zijn correspondent, die in innig verband met den toestand, waarin hij zich bevond, stonden. »Zijn de autoriteiten weggejaagd?" »Nog niet. Maar hunne positie is niet benijdenswaardig en wordt wel bedreigd." »Dus de volksmenners zijn te Jacksonville nog niet op het kussen?" »Neen, maar bij het eerste opstootje zullen zij er wel op komen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek