United States or American Samoa ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar Ivanhoe was reeds op zijn post, en had zijn vizier gesloten en zijn lans opgenomen. Bois-Guilbert deed hetzelfde, en zijn schildknaap bemerkte, toen hij zijn vizier sloot, dat zijn gelaat, dat niettegenstaande de verschillende aandoeningen, door welke hij geschokt werd, den geheelen morgen doodsbleek geweest was, nu eensklaps vuurrood geworden was.
Zij, die Ivanhoe aan zijn ziekbed opgepast heeft," ging zij voort, met geestvervoering opstaande, "kan in Engeland niets te vreezen hebben, waar Sakser en Normandiër wedijveren zullen, wie haar de meeste eer zal bewijzen." "Uw woorden zijn edel," hernam Rebekka, "en uw voornemen nog schooner; maar het kan niet zijn; er is een kloof tusschen ons.
Zonder te beproeven naar iets te vragen, liet Ivanhoe haar in stilte die maatregelen nemen, welke zij voor zijne beterschap het noodigst oordeelde, en eerst toen zij gedaan had, en zijne behulpzame vriendin op het punt stond om heen te gaan, kon hij zijne nieuwsgierigheid niet langer onderdrukken.
"Dit is inderdaad een Godsgericht!" zei de Grootmeester, naar boven ziende: "Fiat voluntas tua!" Zoo loopt het ten einde, gelijk een oud' wijven sprookje. Webster. Toen de eerste oogenblikken van verbazing voorbij waren, vroeg Wilfrid van Ivanhoe aan den Grootmeester, als kamprechter, of hij zijn plicht in het gevecht manhaftig en eerlijk gedaan had?
"Hij noemt mij waarde Rebekka," zei het meisje in zich zelve, "maar op een kouden en onverschilligen toon, welke slecht met het woord overeenkomt. Zijn strijdpaard, zijn jachthond zijn hem liever dan de verachte Jodin." "Mijn gemoed wordt meer door angst gekweld, meisje," ging Ivanhoe voort, "dan mijn lichaam door pijn.
Clärchen herinnert zich zeker wel dat ik haar, toen ze verkouden te bed lag, eens een stuk uit Ivanhoe heb voorgelezen? Tieka kent nog geen boeken van Scott natuurlijk, maar zij stelt toch veel belang in hem en iederen dag, als we bij het standbeeld ons bankje opzoeken, vertel ik haar iets uit het leven van den grooten schrijver; ik lees daarover dan den vorigen avond wat na.
Ik eisch van u, als man van uw woord, op straffe van voor trouweloos, meineedig en eerloos gehouden te worden, om den dapperen ridder Wilfrid van Ivanhoe vergiffenis en uwe vaderlijke liefde te schenken. Bij deze verzoening begrijpt gij, dat ik belang heb; het geluk van mijn vriend, en het slechten der oneenigheid onder mijn getrouw volk." "En dit is Wilfrid?" vroeg Cedric, op zijn zoon wijzende.
Men vernam eindelijk, dat een Jood naar hem gevraagd had, en dat hij, na een kort gesprek met dezen, Gurth om zijne wapenrusting geroepen en het kasteel verlaten had. "Schoone nicht," zei Athelstane tegen Rowena, "kon ik denken, dat deze, plotselinge verdwijning van Ivanhoe door eenige andere dan de gewichtigste redenen veroorzaakt ware, dan zou ik zelf "
"Wilfrid van Ivanhoe!" riep de Zwarte Ridder uit; "gevangen en in gevaar van om te komen! iedereen in het kasteel zal er met zijn leven verantwoordelijk voor zijn, als er een haar op zijn hoofd gezengd wordt. Wijs mij zijn kamer!" "Klim gindsche wenteltrap op, die voert u naar zijn vertrek. Wilt ge mijn geleide aannemen?" "Neen; naar het bruggenhoofd, en wacht daar op mijne bevelen.
"Ja," antwoordde Waldemar Fitzurse, "deze knaap zal waarschijnlijk het kasteel en het leen terug eischen, die Richard hem geschonken heeft, en die uw Hoogheid sedert dien tijd de grootmoedigheid heeft gehad aan Front-de-Boeuf te geven." "Front-de-Boeuf," hernam de Prins, "zou liever drie leengoederen, zooals dat van Ivanhoe, onder zich behouden, dan één er van teruggeven.
Woord Van De Dag