Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Ida had ook een eigen kastje, waar ze haar linnengoed en allerlei snuisterijen in bergen mocht. Heerlijk, zoo'n eigen kastje! Alle planken belegd met mooi wit papier met keurige randen er aan. Op de onderste het linnengoed in nette, gelijke stapeltjes neergevlijd; de kousen in leuke, stijve rolletjes parmantig naast elkaar. Alles in de plooi, alles glad en zonder kreuk. En dan de bovenste planken!
Grootmama zag haar oudsten kleinzoon zeer tevreden aan en drukte even zijn stevige hand, die hij haar zoo gul toestak; daarop wendde ze zich weer tot Ida en zei: »Als je nu belooft nooit meer zoo gering van onze taal te spreken, dan mag je morgen iets zien, dat H.M. gaat gebruiken. God geve het naar ons wenschen en bidden,« voegde de oude dame er bij.
Als Ida haar schoolwerk afhad, dan bleef de inktkoker open staan, en de pennenhouder werd op zij gegooid. Voor de verandering bleef hij ook wel eens in een schrift liggen en werd daar later als eene heele verrassing teruggevonden. Boeken, die Ida mee naar school moest hebben, bleven thuis slingeren in een of anderen hoek. Boeken, die ze op school niet noodig had, kwamen in de tasch terecht.
Hij zou de helft van Priamus' bezittingen gekregen en op den Ida een nieuw rijk gesticht hebben, of met Menelaus scheep gegaan en te Cyrene gebleven zijn, waar de Antenoriden als halfgoden vereerd werden, of met de Heneti, een paphlagonisch volk, naar Thracië en vervolgens naar Italië gegaan zijn en daar de stad Patavium gesticht hebben. Antepilani.
Mevrouw zag daardoor de vragende oogen van Ida en hoorde tegelijk Lize zeggen: »o, Mama! begreep ik het goed, verwacht de Koningin een kindje?« »Ja, wist jij dat nog niet? Je hadt het kunnen lezen op de bulletins; overal hingen ze; niet enkel in de sigarenwinkels,« zoo luidde de inlichting van Gustaaf, den oudsten broeder, student in de rechten.
Uit de keukenkast nam ze het brood, sneed een dikke boterham, brokkelde die op een bord, deed er melk bij, zette het neer op den grond. Het beest lekte haar handen, begon gulzig te eten. Toen dee ze het. De slag was geweldig. Het leek of de keuken instortte. Een vieze, zoete walm hing over den grond. Dirk en Ida smeten de deur open.
Omstreeks het jaar 850 na Christus heerschte er over het land van Heusden de heer Robert, gehuwd met Ida, de dochter van den Cuykschen graaf. Zij hadden een zoon Boudewijn, een jonge, moedige knaap: maar toen het noodlot kwam over zijn vader's rijk, de roovende Denen en Noren, was hij niet oud genoeg, om hen te keeren.
Lange einden draad hingen er af en waren zoo verward door elkaar heen geslingerd, dat er geen weg in te vinden was. Het lint van de centimetermaat was losgewikkeld en zat vast tusschen de draden. Of er nog plaats was voor een handwerkje? Och, vraag er niet naar: de zakdoek, dien Ida naaien zou, zat tusschen deksel en doos geklemd en hing half over den rand.
Maar de bloemen zeiden: «Wij bedanken je hartelijk; maar we kunnen op deze wijze niet lang leven! Morgen zijn wij dood. Maar zeg tegen de kleine Ida, dat zij ons dan maar buiten in den tuin, waar de kanarievogel ligt, moet begraven; dan ontwaken wij in den zomer weer en worden veel mooier!» «Neen, je moogt niet sterven!» zei Sophie en kuste de bloemen.
"Ook wat te gauw?" vroeg 't vrouwtje, en ze bekeek Ida van boven naar beneden. "Misschien wel", zei Ida zacht, en ze kleurde. Een poosje later hadden de vlugge vingers alles weer in orde. "Ziezoo", riep 't vrouwtje, "nu is 't morgen gauw en goed, is 't niet, kind?" Het vrouwtje en Ida hadden weer een prettigen morgen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek