Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
De gids had een kleine zaklantaarn aangestoken. De beide agenten kwamen naderbij en keken nogmaals op hun horloge. »'t Zou zeker voorzichtiger zijn tot morgen te wachten", zoo hielden zij aan. »Waarom dat?" vroeg Kin-Fo. »Lao-Shen zal zeker morgen of overmorgen even gevaarlijk zijn als heden. Kom aan, op weg!" »Op weg!" herhaalden nu Craig en Fry. De gids had dit gedeelte van het gesprek gehoord.
't Eten moet klaar worden. De tafel moet ge dekken. Deze bloemen kan men andermaal best met ruste laten. Ze ging langzaam bij de tafel en raapte nauwkeurig eenige verslenste blaadjes op, naderhand nog uit de bloemen zelve geschonden vlekjes knippend, aandachtig. Ze keek naar 't horloge en merkte, op haar eigen zakuurwerk, dat de wijzers voorliepen, en kwam die dan trage goed duwen, met haren duim.
Met deze woorden trok hij zijn stoel dichter aan de tafel en daar zaten de beide vrienden in stille afwachting, met het horloge tusschen hen in.
Zij hadden wel reeds zeven werst gereden, toen Wronsky eerst in zoover tot bezinning kwam, dat hij op het horloge zag en dadelijk begreep, dat het al half zes was en hij zich veel had verlaat. Dien dag hadden er verscheiden wedrennen plaats: Een wedren in afgesloten ruimte, een andere officierswedren en dan de zijne.
"Dank je wel voor de boodschap, kleintje," zei ze zacht. En ze streek liefkoozend met hare hand over het horloge van de fee, dat precies negen uur aanwees. Toen riep zoo vroolijk: "Komt mee, dames en heeren, 't is tijd voor het avondfeest!" Vlug liep ze vooruit, en alle gasten volgden haar. Nu kwamen allen samen in eene andere, prachtig versierde zaal. Daar ontving de prins zijne gasten weer.
De lantarens waren opgestoken; juffrouw Bedwin stond ongerust uit te kijken in de open deur, de dienstmeisjes waren twintigmaal de straat opgeloopen om te zien of er eenig spoor van Oliver te vinden was en nog zaten de twee oude heeren in de donkere kamer, het horloge tusschen hen in. Verhaalt wat er van Oliver Twist werd nadat hij door Nancy was meegenomen.
Van haar vader had ze vroeger ook al eens een horloge gekregen. Maar denk je, dat ze het droeg? Och neen, dat was haar veel te lastig: ze dacht liever aan geen uur of tijd, dat was immers ook veel gemakkelijker. Maar dit horloge was veel, veel mooier en kostbaarder. Hier kon ze mee pronken, ieder zou haar er om benijden. En ze behoefde er immers niet vaker op te kijken, dan ze wou.
Een horloge wekte een geresigneerd schouderophalen en maakte verder geen indruk. Geld wilden ze zien; maar ze waren teleurgesteld en hadden het zich heel anders voorgesteld. Zelfs een goudstuk liet hen koud; een stukje papier hadden ze liever. Daarentegen imponeerde hen onze voorraad patronen kolossaal.
Maar ze dacht ook: "Als ik Papa er zoo'n groot plezier mee doe, wil ik toch later uit mezelf beter op den tijd letten." Van de geschiedenis met het horloge vertelde ze niets, je zult wel begrijpen, waarom. Terwijl Hilda en haar vader nog aan tafel zaten, kwam de knecht binnen, om te zeggen, dat Valentijn er was, en of hij de juffrouw wel even spreken kon.
Vreeselijk verschrikt sprongen ze hun bed uit en liepen naar vensters en deuren, om te zien, wat er toch te doen was. En Hilda? Zij was natuurlijk de eenige, die alles wel begreep. Toch het horloge! 't Was, of het zeggen wou: "Stop me maar weg, zoover je wilt: ik laat je niet met rust, je zult me hooren!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek