United States or Comoros ? Vote for the TOP Country of the Week !
De overlevering luidt dat-i er grondbeginselig byvoegde: Dat's 't voornaamste! En fransch versta je-n-ook al niet? vroeg de heer Motto op niet zeer bemoedigenden toon. Helaas neen! En zouden je ouders genegen zyn om borgstelling voor je te storten? Wouter gaf blyk dat-i deze vraag niet begreep. Borgstelling, weetje?
Ik verbeeld me met mijn verbeelding dat ik me bevind te midden van de allereerwaardigste senaat van Rome: Senatus populusque romanus, zooals we in die gelukkige tijden zeiden, welke helaas nimmermeer voor 't menschdom zullen terugkeeren.
Hoe meer hij echter over de schoone Tamana nadacht, des te meer werd hij op haar verliefd. Maar helaas! niemand, minder rijk dan een prins, kon zulk een huwelijksgift bij elkander krijgen tienduizend juweelen!
"Met gelatenheid!" herhaalde zij, oprijzende, en de kamer op en neer gaande: "God! Is dat een mogelijkheid in mijn toestand? o! het ergste lot ware minder onlijdelijk dan deze verschrikkelijke onzekerheid. En dat is de eenige troost, dien gij mij bieden kunt?" "Helaas!" zeide ik, zuchtende: "wat wilt gij, dat ik voor u doe?
In de kroam van Paul had Geurtje den letsten oajem uutgebloazen, en Teunis had gegreind, krimmeneel had ie oangegoan en op 't kleine jungske gevluukt, krek asof die 't helpen kos dat zien moeder dood was. Helaas! na Geurtjes dood was Teunis tot zijn oude natuur teruggekeerd.
En daar hij zijn mond te veel te doen gaf, om dien verder nog iets op te dragen, glimlachte hij met zijne goedige oogen, als namelijk oogen glimlachen kunnen. Helaas, Joël en Hulda waren niet in staat zijn voorbeeld te volgen. Al hadden zij het gewild, dan nog zouden zij het niet vermocht hebben. Het arme meisje at zelfs zeer weinig.
Plotseling keek de lieflijke Charis achter om, achter uit... Maar helaas, mij zag zij niet aan; zij zag nu slechts Davus en ik hoorde haar stem, zacht lachende: Wat wenscht die ruiter op zijn ezel? Edele jonkvrouw, o Charis! riepen de wachten en slaven; hij vraagt naar Charmides, Lyzias' zoon... Uit Epidaurus!!
Helaas, onze rouw belet ons, aan het schitterend onthaal deel te nemen, en wij gaan met ons rijtuig staan onder de boomen van de laan, van waar we de spelen wel kunnen zien. Daar komen de jonge prinsen aan! Wat zien ze er knap uit!
Helaas! door den mist heen zag zij in het dok hier en daar licht op de schepen, maar zijn schip, waar was het? Had zij dan niet vurig gebeden? Foei, dier verbijsterende gedachten mogt zij niet toegeven.
Hoe dan ook, de verloren tijd moest worden ingehaald, en, nauwelijks buiten Namen, over de mooie, effen-gladde wegen, liet ik den wagen maar in volle vaart snorren. Het moest, helaas! mij gauw genoeg berouwen! Eensklaps: pan!.... en daar stonden wij met een gesprongen band!
Woord Van De Dag