Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
'k Zie Groo'moe nie' meer, zei ze. Stil dook, omhuifd door grauw-bruine takken, 't lage witte huisje, met het zware, vooruitspringende puntdak, achter de lariksen en conifeeren, en onder de drukkende nabuurschap der kerk, met de school weg. Somber schonkte de oude kerk op, eenzaam was 't donkere pleintje er voor.... Kom nu! riep Groo'va.
De meester, de berispende meester anders was hij niet voor haar. Het schoolmeesterlijke gedoe van Groo'va, Oom's vleiërige kruiperigheid,het staat er alles voortreffelijkin. Maar vooral opmerkelijk is Geer's koel, strak, snibbig en hard worden.
Want Uw is het koninkrijk, en de kracht, en de heerlijkheid, in de eeuwigheid, Amen! Geertje was gewoon aan Groo'va's lange gebeden, met teksten erin. Laat ons even stilstaan bij die gewoonte van Groo'va om gebeden te bidden "met teksten erin." Het kan zijn nut hebben, niet alleen voor het goed begrip van die figuur, maar van al de geestelijk aan haar verwanten.
Men weet hier onmiddellijk, dat Groo'moe altijd de "bufferstaat" tusschen de beide anderen is! Zij tempert grootvaders strengheid en vergoelijkt Geertje's dartele jeugd. Het eten stond er al. Aan tafel, zei Groo'va, met dat vreemd-gedempte, dat zijn stem kreeg, wanneer hij een woord van boosheid weerde.
Ik sprak in het vorig hoofdstuk van dat groote stadsleven, dat we haar, stukje voor stukje, en beetje voor beetje, de beschermende uiterlijkheden van den geest zullen zien ontrooven. Misschien was dat toch wel méést om oom Jan en nu wist Groo'va nog niet eens alles! ook niet, dat het bij oom heelemáál geen Christelijke Boekhandel meer was. Op den Binnenweg was er nog een aparte Bijbelkast.
En bij haar beschaamdheid zakte haar boosheid, ze werd heel rood, ze voelde dat ze tranen kreeg, ze had een behoefte om niet kwaad te wezen HÈ, ALS ZIJ OOM EN GROO'VA EENS TOT MEKAAR KON BRENGEN. Daarom strekte ze over de tafel de hand uit naar Oom en keek hem aan met 'en lieve lach....
Als kind en als jong-meisje had zij immers ook zoo dikwijls wakker gelegen, 's nachts, angstig dat Groo'va het zou bemerken door het kraken van 't ledikant of dat zij den volgenden morgen niet tijdig zou beneden zijn, maar toch zalig zich voelende in dat lekker vrij liggen staren en denken, vol plannetjes en illusies.
Maar toen Grootvader daarna opeens met het Onze Vader begon hij kon dat zoo mooi; Dominee Wevers zelf had eens gezegd, dat niemand het Onze Vader zoo plechtig kon uitspreken als Groo'va; zijn diepe stem werd dan zoo zacht, de woorden klonken niet meer kortaf toen, bij die bijna gemeenzame woorden, die ze als heel klein meisje van Groo'moe geleerd had als Jezus' gebed, voelde ze dadelijk zich anders worden, zoo warm van een zachtheid die schreien doet; diep gebogen nu, vast toe de oogen, voelde ze tranen pikkelen om haar neus; en na het amen stond ze op, en liep naar Grootvader om hem een kus op de slaap te geven, en knielde toen neer naast Groo'moe's stoel.
Och, het was toch een lieve kamer, met al die mooie planten voor de ramen, en het bijna witte behangsel en het eikenhouten harmonium.... Nu aten zij: grauwe erwten met ham, door Groo'moe gekozen als Geertje's lievelingskost. Maar Groo'va had de ham niet zoo mooi dun gesneden als anders.
Ben je alleen? bitste de vermaanstem. Ja Groo'va. Het tocht hier. Dit kurk-droge en als versteend-ordelijke aan-kleinigheden-denken, op dit oogenblik, karakteriseert weer den grootvader uitstekend! Oom sloot de woningdeur, Geertje de ramen. Ook de tusschendeur ging zij sluiten. Gaat u niet zitten? vroeg ze zacht en schraapte naar meer geluid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek