Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Zij bleven dus 's avonds zeer veel thuis en dronken thee in hun klein tuintje, dat er nog kaal uitzag, maar waarvan zij zich de illuzie schiepen, dat het den volgenden zomer groen en geurig zou wezen. Kwamen zij een zeer enkelen keer te Scheveningen, op het Kurhaus, dan groetten hunne kennissen hen met een verbaasd knikje. Hé, daar hadt je De Woude met zijn wijfje!
De beide dames die haar vergezelden groetten insgelijks, met een kort hoofdknikje, en de heer lichtte eventjes den rand van zijn stroohoed op. Allen antwoordden, stil en nederig: "dag mejonkvreiw en gezelschap," en gingen druk voort met hun arbeid. Het kasteelmeisje gaf, in een vreemde taal, uitleggingen aan haar gezellinnen.
Het gemompel en gefluister werden erger. Verscheidene personen kwamen daarop naar den jongeman toe, groetten hem, en zeiden: "Wij zijn aan uw kant. U moet maar niet op die lui letten." "Wie zijn die lui?" vroeg hij verwonderd. "De lui die heengegaan zijn om niet in aanraking met u te komen!" "Ja, ze zeggen dat u in den kerkelijken ban is."
Enkele menschen, die hem tegenkwamen, groetten hem, en nog nooit hadden de welbekende woorden hem zoo liefelijk in de ooren geklonken. De huizen aan beide zijden der straat waren laag en somber. Alle deuren waren gesloten. Het gevoel zijner eenzaamheid, de duisternis, de onzekerheid, waarin hij verkeerde, dat alles stemde hem droevig.
Wij ontmoetten een troep kozakken te paard; de officieren groetten ons, toen zij onzen wagen herkenden. Toen wij de parken door waren en op Petersburg aanreden, werden wij plotseling door een geestdriftig "Hoezee!" tot staan gebracht; een file automobielen stond ons op te wachten. Wij stapten uit en werden dadelijk door een feestelijke menigte omringd.
Hij had een gevoel alsof hij zegenend zijn handen moest uitstrekken over het rijke landschap, over het groen en het rijpend veld, over den ouden weg met de ingesneden karresporen. Dan kwam er iemand en de beiden groetten elkander. Maar om niet mee te moeten gaan met den man die naar het dorp ging, wandelde hij steeds dieper het veld in.
Zij wonen in de Mellah of Jodenbuurt, welke naam »vervloekten grond" beteekent. Toen men voorbij hen kwam, groetten zij beleefd, iets wat onze vrienden verwonderd deed opzien. Men was het groeten reeds lang ontwend.
Toen er geen twijfel meer bestond, dat hij rijk was, groetten hem de lieden uit de groote wereld van M. sur M., en in de stad noemde men hem: Mijnheer Madeleine; zijn werklieden en de kinderen gingen voort hem "vader Madeleine" te noemen, en dat deed hem het vriendelijkst glimlachen. Naarmate hij hooger klom, regende het uitnoodigingen voor hem. De "maatschappij" eischte hem.
Ze voelde zich arm en uitgestooten er tusschen; er kwamen jongens van college langs, die haar luchtig-vriendelijk groetten; ook meisjes met frissche gezichtjes, die in de zon liepen te lachen, en niemand stoorde er zich aan, dat ze zoo angstig en afgetobd was, 't kon de heele wereld niets schelen... Dat groote huis van De Bruin leek ook nijdig-koud, en ze bedacht, terwijl ze de trap opging, hoe slordig en moe ze er uit zien moest en hoe vreemd 't zou zijn in die nette omgeving.
De menschen, die voorbijgingen, groetten de statige figuur eerbiedig, zooals hij daar stond, geleund op zijn kostbaren donker bruinen stok met uitgesneden ivoren knop, een geschenk van zijn collega's aan de universiteit. Hij groette terug zonder ze te zien, want hij dacht aan het pas gebeurde met Mordtmann.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek