Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 oktober 2025
Ook hunne dooden dragen zij niet als wij ten grave, zij zetten ze op een met paarden bespannen slede, en rijden zoo met den doode in snellen draf over de sneeuwvlakte en door de wouden naar het kerkhof heen. Treurende mannen en vrouwen jagen er te paard, onder het prevelen van klaagliederen, achter aan.
Pest en cholera sleepten de ongelukkigen ten grave, en er waren veel te weinig officieren van gezondheid, om de zieken te helpen. De meest gewone hulpmiddelen ontbraken. Er werd geen rekening gehouden met de reinheid. De sterfte was ontzettend. Vele mannen stierven zelfs, zonder dat ook maar eene enkele poging in het werk werd gesteld, om hen redden.
Maar, sprak Lamme, er zijn ook twee ezelen, waarop wij zitten. In den stal van den grave van Meghem is geene haver te kort, antwoordde de dame. De keukenmeid liet heure braadpannen staan en bracht Uilenspiegel en Lamme op het binnenhof, en de ezels begonnen seffens te balken. Ze rieken eten en ze schateren uit van vreugde, de arme dieren, sprak Uilenspiegel.
Hij onderwerpt de halve wereld. Oude, door wapenmacht beroemde, door kunsten en wetenschappen en eene wijze staatsregeling uitmuntende rijken, worden medegesleurd door den dwarrelwind die aan gindsche dompige tent zijn ontstaan te danken heeft, en naar men later berekend heeft, dalen zes millioen menschen daardoor, afgemaaid als het gras, ten grave.
Hiertoe willen zij in de eerste plaats den Grave, die zich het momboirschap van het Sticht heeft toegerekend, alle inzien van stukken, benevens de hun gevraagde rekening en verantwoording weigeren." "Ik zie, waar dat heen moet," viel Adeelen in: "de rekening wordt geweigerd: en de Graaf rukt het Sticht in met zijn heir." "Indien hij niet wordt voorgekomen," zeide de vreemdeling, glimlachende.
Zo nauw was de Ridderromantiek aan een bepaald maatschappelik en geestelik leven der middeleeuwen verbonden, dat die in haar oorspronkelike vormen met de middeleeuwen ten grave moest dalen. Maar in die romantiek, en verborgen onder wat daarvan aan plaats en tijd gebonden was, lagen algemene dichterlike kultuurwaarden die altijd tot het levende eigendom der mensheid zouden blijven behoren.
Wederom veranderde de verschijning nu om een beeltenis te geven van een door den oorlog verwoest land, waar de pest de overgeblevenen, die het zwaard had gespaard, ten grave sleepte. Overal heerschte jammer en ellende; ingevallen huizen, verwoeste ontvolkte steden, een uitgemergelde landstreek!
Geeft men dan ook aan gemengde soorten de voorkeur, zoo houde men ze in de potten, en grave ze daarmede met den grond gelijk. Vooreerst zullen de groveren dan veel minder wild groeien, en ten anderen kan men ze naar willekeur verplaatsen, om toch een ordelijk geheel te krijgen.
Onder de sprekers zal natuurlijk, evenals vroeger onder de menestrelen, verschil van ontwikkeling en aanzien hebben bestaan. Sommigen spraken "voor mijnen here den grave" en konden als AUGUSTIJNKEN VAN DORDT van zich zelven zeggen: Want ghi bi heren, bi hoghen vrouwen Te sijn pleecht. Anderen die zonder naam worden vermeld als b.v.
"Ik, Deodaat van Verona, Ridder, verklaar bij dezen, onbetamelijk en onridderlijk beleedigd te zijn door Seerp, Heer van Adeelen, Friesch edelman, en hem te houden voor mijnen doodvijand, hem uitdagende tot een kamp op leven en dood, met zulke wapenen als hij zal verkiezen, alles onder verlof en toestemming van onzen Heere den Grave van Holland en Henegouwen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek