Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
De Spaansche gezant, markies De la Pezuela, had een buitengewoon zwak voor de »~comédie de société~", onder bestuur van den talentvollen graaf Tchitchikoff. De groote repetitie op 13 October 1854 zou ten huize van den markies plaats grijpen.
Ik stel mij geheel tot uwe dispositie!" Graaf Tchitchikoff glimlachte altijd eenige oogenblikken, voordat hij begon te spreken. Na zulk eene kleine pauze, haastte hij zich te zeggen: »Ons gezelschap mist nog een knappen tweeden ~régisseur~! Als ik zelf een rol heb en dat komt in den regel voor dan mis ik iemand, die mijn functie van eersten ~régisseur~ kan waarnemen!
"Er zijn ridders genoeg in het paleis tegenwoordig, en allen wenschen den dood des moordenaars als een noodig voorbeeld.... Luistert, heeren, hoe die schaamtelooze Blauwvoeten daarbuiten roepen 'recht! recht!, zonder eerbied voor den vorst. Men geve hun dus wat zij eischen. Een bevel van u, heer graaf, en ik zal oogenblikkelijk het hoogerhof doen vergaderen."
De wapenstilstand met Willem van Henegouwen geëindigd zijnde, vernam de Graaf dat er een Hollands leger te been gebracht werd, om Zeeland in te nemen; met allerhaast werden Jan van Renesse en Florens van Borsele derwaarts gezonden om die nieuwe vijanden het hoofd te bieden.
Geloof mij edele graaf. Ik ben veel aan u verschuldigd, en wat zou het mij baten een onschuldige te belasteren, terwijl de zaak dezelfde blijft. Luister nog een oogenblik, en gij zult zelf oordeelen of mijne woorden waarheid of logen behelsden.
Secundo, dat de prins de dames zou bezoeken als een gewone galant en slechts vergezeld door den graaf de Lemos en mij. Na die overeenkomst waren de dames zoo vriendelijk mogelijk tegen mij. Ik waagde zelfs eenige kleine familiariteiten, die niet al te slecht werden ontvangen en toen ik afscheid nam omhelsde zij mij uit eigen beweging met alle mogelijke liefkoozingen.
Mevrouw Daubenheim, aan de tegenovergestelde zijde gezeten, had, zooals vanzelve sprak, graaf Peterhoff aan de rechterhand, terwijl professor Roestink de slinker tendeelviel.
Met de grootste welwillendheid ging de graaf op het voorstel van zijn vreemden gast in en toen deze hem vervolgens een schild ter leen vroeg om het geheim van zijn persoon nog beter te kunnen bewaren, antwoordde hij vriendelijk: "Met genoegen wil ik u dit geven.
Heden zult gij bevinden, wat een ridder van avonturen doen kan." De graaf van Frankenburg nam Helias' handschoen en de keizer ontving hun beider eed. "Wanneer wilt gij kampen?" Helias ging naar voren. "Nog dezen dag." Daar de graaf dit niet durfde weigeren, werd het strijdperk gereed gemaakt, en in een wijden kring gingen de keizer met zijne heeren, de hertogin en hare dochter zitten.
"Weet u reeds, dat graaf Wronsky, de beruchte, met dezen trein vertrekt?" "Ja, dat hij ook aan den strijd wil deelnemen, heb ik gehoord, maar ik wist niet wanneer hij zou vertrekken. Dus met dezen trein?" "Ik heb hem gezien. Hij is hier; alleen zijn moeder vergezelde hem. Dat is nog altijd het beste, wat hij doen kan." "O ja, zeker."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek