Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
"En als je er nu dit eens mede kon verdienen?" vroeg hij, terwijl hij de goudstukken tegen elkander liet klinken. Peer's oogen glinsterden van begeerte. "Nu?" vroeg Fulco, al rammelende. "Mij dunkt, 't is een mooi sommetje, dat over een half uur je eigendom kan zijn." "Als ik maar wist, waar ik mij in veiligheid kon brengen," zeide Peer begeerig. "Wel, dat is doodeenvoudig," meende Fulco.
In bijzijn van broeders en schoonzusters overhandigt van Rossem haar een met gouddraad bestikten neusdoek, waarin zeventien goudstukken en twee gouden ringen, welke laatste Swob aan haren ringvinger stak. En nu verdient het opmerking, dat, terwijl geenerlei verdere formaliteit plaats had, toch, bij een later gevoerd proces, tegen de wettigheid van dat huwelijk nooit eenig bezwaar is ingebracht.
Langs de schaduwlijnen der zitrijen en ommegangen dreef de janitor de donkere schimmen der binnen-gedrongenen. De komedianten verlieten achter elkaâr het proscænium. Er was nog vloeken, razen, dreigen, lachen, schertsen en ophitsen; er klonken gemeene uitroepen. Cecilius, riep de dominus. Waar zijn nu de drie goudstukken van dien edelen Plinius?
De ~Stroeve~ want zóó werd de vreemdeling aldra in 't Carspel genoemd de ~Stroeve~ antwoordde met een schamperen grijnslach: dat hij betere borgen in zijn kist had, dan er in de gansche kolonie te vinden waren, en wierp daarop een zoo zwaar met groote goudstukken gespekte beurs op de tafel, dat »slimme Piet" er anders van wierd.
Met rustig hoofd overwoog Gerard zijn kansen. Na eenige maanden mompelde men, dat de heer de overwinnaar was. Nooit vergiste hij zich in het aantal, troeven, dat nog over was, op het rechte oogenblik kondigde hij een twintig of een veertig aan, zonder ooit een vrouw of heer voor den tijd weg te geven. Het was de beurt van mageren Hein, om zijn goudstukken te betalen.
Duizend goudstukken zal hij me daarvoor betalen, en hoeveel voor de andere tijding, dat er nog twee jonge knapen van koninklijk bloed zijn? Zoo de eerste tijding duizend waard is, hoeveel dan de tweede?" Aan zijn belofte dacht hij niet meer. Zoo spoedig hij kon, ging hij naar Engeland, naar koning Elderik's hof.
Onbeschrijflijk was de geestdrift, die de grijze zanger met dit lied op de woeste edelen teweegbracht. Met ingehouden adem en fonkelende oogen hadden zij naar hem geluisterd, en onwillekeurig had menigeen de hand aan het zwaard geslagen. Een uitbundig gejuich was zijn loon. Gouden sieraden en juweelen ringen werden hem voor de voeten geworpen, het regende als het ware goudstukken om hem heen.
Maar de stoere Boer sloeg thans met zijn harde vuist op de tafel, dat de prachtige goudstukken rammelden, en barstte los: »Ik bewonder mijn eigen geduld, dat ik jou, sinjeur, nog niet de deur heb uitgesmeten." »Steek dien rommel op daar is de deur," riep hij met een gebiedend gebaar. De Engelsche agent was wel genoodzaakt, om het geld weer op te steken, maar hij dacht nog niet aan heengaan.
Terwijl de Jood, verschrikt over dezen eisch, niet durvende weigeren en ongaarne gehoorzamende, in den pelszak tastte, welke aan zijn gordel hing, en misschien onderzocht, hoe weinig stuks voor een handvol zouden kunnen doorgaan, bukte zich de Prins naar hem toe, en maakte een einde aan Izaäk's onzekerheid, door den zak van zijn zijde te scheuren; en Wamba een paar van de goudstukken, die er zich in bevonden, toewerpende, galoppeerde hij het strijdperk rond, den Jood aan het gelach der omstanders prijs gevende, terwijl hij zelf evenzeer door de aanschouwers toegejuicht werd, alsof hij een edele, eervolle daad verricht had.
Met de wellust des gierigaards liet hij de goudstukken door de handen glijden. Goed goud! mompelde hij bijna onhoorbaar op vergenoegden toon, deugdelijk geld, daar zijn zaken mede te doen. De kapitein wekte hem uit zijne overpeinzing. Nu, zeide hij, hoe denkt mijn gastheer er over?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek