Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
Het vorstelijk gezelschap, stralend van de schitterende kleuren der luisterrijke uniformen, terwijl de lansen en harnassen in de zon glinsterden, reed door, totdat het in een vallei kwam.
Des anderen daags, met het aankomen van den dag ontwakende, was het eerste voorwerp, het welk my voor het oog kwam, een slang van zes voeten lang, die lynrecht boven myn hoofd hing, op den afstand van minder dan een voet, en met zyn bek naar beneden; hy had zyn staart om een balk van het dak geslingerd. Zyne oogen glinsterden als starren, en hy weemelde met zyn gespleeten tong in den bek.
De verschrikte moeder omarmde hare kinderen en sloot ze met teekens van angstige liefde tegen hare borst. Eilaas, wat ging er geschieden? Misschien glinsterden reeds ginder de zwaarden, misschien vloeide reeds daar een duurbaar bloed! Zij was zoo welgemoed en zoo vroolijk aan de hand van haren man in Brugge getreden.
Haar gelaat was doodsbleek, en haar heldere grijze oogen glinsterden onder haar donkere wimpers uit. Zij was opgestaan, richtte zich in haar volle lengte op, wat haar welgeëvenredigde gestalte nog des te meer deed uitkomen, en zag haar zuster aan. Zij sprak slecht één woord, maar dat was genoeg: "Elisabeth!" Haar zuster opende de lippen, om nog iets te zeggen, maar zij bedacht zich.
Hij wist dat nood en honger daar met vroolijke gezichten ontvangen werden, waarom zouden ze hem dan niet met blijdschap tegemoet komen. Zacht ging hij 't pad langs en wierp een donkere schaduw over 't grasveld, waar de dauwdroppels in den maneschijn glinsterden. Hij kwam niet als een vroolijk maaier met bloemen op den hoed en den arm om het middel van zijn meisje.
Ik was er juist op uit een jongen te zoeken!" George's oogen glinsterden en den zeeman bij den arm vattend, zei hij: "Ga mee naar vader en moeder en doe een goed woordje voor me!" De man voldeed hieraan gaarne en.... veertien dagen later was George aan boord van La France, een prachtig linieschip.
Zij sloeg haar armen achter om haar hals, zoodat haar fijne hoofdje in haar handen rustte. In het duister glinsterden haar oogen met een wonderlijken blik, die veraf scheen, doch tevens straalde er een warmte uit, die slechts een groot geluk veroorzaken kan. "Is het niet wonderlijk heerlijk?" herhaalde zij in zichzelf. "Heerlijk?" zeide hij, terwijl hij rechtop in zijn stoel ging zitten.
Over den rooden looper van den marmeren gang passeerden af en toe heeren in rok en witte das en gedecolleteerde dames in ruischende sleepjaponnen, die glinsterden van sieraden en juweelen.
"Hoe gaat het met uw kat, juffrouw March?" vroeg de jongen plechtig, al zijn best doende om ernstig te kijken, terwijl zijn zwarte oogen glinsterden van pret. "Heel goed, dank u, mijnheer Laurence, maar ik ben niet juffrouw March, ik ben alleen maar Jo," antwoordde de jonge dame. "Ik ben niet mijnheer Laurence, ik ben alleen maar Laurie." "Laurie Laurence? Wat een vreemde naam."
Gewichtig raadpleegden zij even elkaar. "Reuën," zei eindelijk Alfons. "Van den ordinairen of van den besten?" Weer staken zij de hoofden samen. "Hoevele scheelt het in de prijs?" vroeg Alfons. "Twie fran en drei fran." "Van den besten dan," besloot Alfons. Zij aten en dronken. Vaprijskens leuke oogen glinsterden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek