United States or Australia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Niemand weet, hoe schoon het meer van mijn droomen is, eer hij van de landtong van Borg uit, de morgennevelen heeft zien wegglijden van zijn gladde oppervlakte, eer hij van uit het venster van het blauwe kabinet, waar zooveel herinneringen wonen, een bleek rooden zonsondergang zich heeft zien spiegelen in het meer. Maar toch ik zeg u: ga daar niet heen.
"Is dat uw boa, juffrouw Donze?" vroeg Hateling, haar met dat kleedingstuk naderende, en hij wierp het haar over de gladde schouderen. De gasten vertrokken. Nog ééne folteering wachtte Gerrit. "Waarom wou je nu niet reciteeren?" vroeg zijn mama, toen alles tot rust was. "Omdat ik het niet kan, mama!" was zijn antwoord.
Ik greep de eerste pan; als een gladde visch ontsnapte zij aan mijn hand, en plonsde in de bak met geel zeepwater. Weer onderdrukte ik een rilling. »Hoi, haalop!« riepen de koks, terwijl zij geheele reeksen vuile etenspannen gereed zetten. Met den moed der vertwijfeling wierp ik mijn tuniek uit, en stroopte de hemdsmouwen op.
Een oogenblik zagen wij niets dan een groote opspatting van water, waaronder het dak verdween, toen werd alles weer stil, het water herkreeg zijn gladde oppervlakte; alleen lag daar nog als een zwart gat het karkas van het ingevallen huis; balken en latwerk wild dooreen geworpen. En tusschen die balken scheen zich een lichaam te bewegen, iets levends, dat bovenmenschelijke krachten inspande.
Evenzoo had men om iederen beker een rozen- of myrtenkrans gevlochten . Over de geheele oppervlakte der zaal waren rozenbladeren gestrooid, terwijl langs de gladde, wit gepleisterde muren een tal van lampen hingen.
En een neefje, dat een groote zaag naar Naälin brengt. De bergen trekken wij in. Heel groot en heel verlaten. De wilde winterregens zijn nog niet gevallen. En de wadi, waarin des winters het water bruist is nog droog. Daardoor trekken wij heen. En dan de smalle rotspaden op, waar paard en ezel voorzichtig de pooten zetten en toch nog dikwijls glijden van de gladde steenen. Rijden één achter één.
"Ik zeer," zeide hij, en daarbij zag hij er zoo vroolijk uit, als een oude ezel, die veertien dagen bij gladde haver op stal gestaan heeft. "'k Heb weêr met haar gesproken," zeide hij. "Wat gaat het mij aan," zeg ik.
Het dier is ongeveer 0.5 M. lang; zijn dichte, effen donkerbruine of zwarte vacht, waarin slechts een gering aantal stekels verborgen zijn, bestaat uit grof wolhaar, dat met weinig of geen gladde borstels gemengd is. Tot dusver werd de Vachtegel alleen in het noordwesten van Nieuw-Guinea gevonden; over zijn levenswijze zijn nog geen berichten tot ons gekomen.
Bij het schijnsel eener lantaren zag ik, dat deze holvormige ruimte driehoekig was. De grondlijn van dezen scherphoekigen driehoek werd gevormd door de voorzijde met de deur. Langer waren de beide zijden, die uit de gladde rotswanden bestonden. Geheel achter in den hoek stond de dievenlantaren, waarnaast de Shoet zat.
Hij dacht aan zijn eigen huis, daar waren ook kastanjeboomen, en altijd ging hij in dezen tijd de gladde kastanjes zoeken. Hij begon plotseling te verlangen, alsof hij een bekende stem had hooren roepen. Hij zette zich op een bank bij het groote huis en schreide zich rustig. Een eigenaardige geur deed hem opkijken. Er stond een man bij hem, met een wit voorschoot om en een pijp in den mond.
Woord Van De Dag