Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
Bedenk toch eens hoe deze hellingen blijde lachten onder den gouden oogst, hoe de heggen vol geurige kleine bloemen stonden, en het bescheiden stukje grond van den een scheidden van dat van zijn buurman; hoe de rood-gedakte boerderijen over het land verspreid lagen en de kerkklokken van gindschen toren elken Zondag de geheele omgeving tot het gebed opriepen.
De oude schurk was terstond stil, ook Humun zweeg, en de anderen volgden oogenblikkelijk zijn voorbeeld. Ga daar zitten! gebood ik, op strengen toon, onzen rechter en hij gehoorzaamde. Weg daar van de deur! gebood ik den knechten. Gaat in gindschen hoek en blijft daar staan, tot ik u zeg, dat gij gaan kunt. Zij haastten zich te gehoorzamen.
Toen aan Mevrouw haar eersteling geboren werd, verheugde ik mij, dat een Falckestein Bruck zou beërven; maar thans".... hier beletteden de tranen hem te spreken. "Droog uw oogen, mijn vriend!" zeide Falckestein, "niets is wisselvalliger dan de krijgskans: de vreemde vlag zal niet altoos van gindschen torentop blijven waaien.
Een goeden raad heb ik mij zelf reeds gegeven; en van mijn uitvindingen wil ik de eer voor mij alleen hebben. Zeg mij liever eens, hoe heet pijnboom in de taal der Utahs?" "Owomb." "Owomb? Een gekke naam! En hoe zoudt gij zeggen: Naar gindschen pijnboom?" "Ientsj owomb? Dat is gemakkelijk genoeg te onthouden." "Wat heeft dat ientsj owomb toch te maken met uw plan?"
De vizier wendde zich om in het zadel en zag, dat Marko hen op eenigen afstand volgde, waarom hij aldus zijn twaalf metgezellen aansprak: "Gij, mijn kinderen gij, twaalf dappere helden; ziet gij gindschen bergnevel naderen, die den koninklijken Prins Marko omhult? Hoort, hoe geweldig hij zijn Sharatz aanzet. God alleen weet, wat ons boven het hoofd hangt!" De wraak van Marko.
Zich tot hare dienares wendend, sprak de koningin: "Gaat heen en vraag gindschen ridder zijn naam en dien zijner gezellin!" De aangesprokene deed, wat haar bevolen was; zij stuurde haar paard den heuvel af in de richting der voorbijtrekkenden, maar toen zij dezen wilde naderen, reed de dwerg haar tegemoet en vroeg haar, wat zij verlangde.
Ik wil maar even een tak van gindschen wilgenboom afsnijden." Prins Jan gaf een teeken, dat eenige wachters hem volgen zouden, ingeval hij ontsnappen wilde; maar het geschreeuw van: "Schande! Schande!" dat de menigte verhief, deed hem van zijn onedelmoedig voornemen afzien. Locksley kwam dadelijk terug met een wilgentak omtrent zes voet lang, volkomen recht en van de dikte van eens menschen duim.
De Prins trachtte, na den beker te hebben weggeworpen, bovenstaand verwijt om te zetten in een compliment aan de dame, die het had neergeschreven, en antwoordde: "Op schitt'rend lichten heuvel Moet ied're glans Verbleeken. O, mocht verwijderd van het licht Van uw schoonheid, De glans van gindschen beker Mijn trouw bewijzen!"
"Neen, waarlijk niet," antwoordde Van Aartheim: "hoe verder men in dit land komt, hoe meer men verstomd staat over den zwaren arbeid, dien de teedere sekse moet verrigten; terwijl het sterkere geslacht met pijpenrooken en slapen den tijd doorbrengt. "In den gindschen elzenschaâuw Ligt de maaier, mat en flaauw."
»Zoo antwoord ik, gelijk de zangster van den nacht met verrukking: ik neem het aan voor heden, voor morgen, voor de eeuwigheid!" »O, welk een nacht! Alles rust en zwijgt; ik hoor zelfs den nachtegaal niet meer. Thans zit hij in gindschen acacia-boom, welks bloesemknoppen zulk een liefelijken geur uitwasemen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek