Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 november 2025
Alba zelf had al de bijzonderheden dier inhechtenisneming geregeld. Onmiddellijk na de gevangenneming van Egmond en Hoorne, begaf de secretaris Albornoz zich naar de woningen der gevangenen, om daar alle papieren in beslag te nemen.
Zij werden bewaakt door twee sergeanten van de Antekirrtsche militie, van welker trouw dokter Antekirrt verzekerd was. Het was dan ook onmogelijk, dat de twee gevangenen gemeenschap met elkander konden hebben, of dat zij afspraken met elkander hadden kunnen houden. Ook was geen onbescheidenheid te vreezen.
Thans kostte het Columbus kracht om zich staande te houden, en zelfs zij, die hem genegen waren, wezen op de arme gevangenen en riepen spottend: »Zie daar het zeldzame goud der Nieuwe wereld!« Dat door deze teleurstelling de uitrusting der vloot nog meer vertraagd werd, ja, zelfs gevaar liep geheel nagelaten te worden, dat zag ieder. Columbus zag het ook, en, hij leed er onder.
Om bovendien te toonen hoe de halfnaakte en zeer onbeschaafde Kaziken van dat land zich met goud versierden, liet hij in elke stad, die hij doortrok, den broeder van Caonabo, die ook tot de gevangenen behoorde, een' gouden halskraag omdoen, welke eene waarde had van bijna achtduizend gulden. Nieuwsgierigen vond Columbus genoeg, doch met toejuichingen werd hij nergens ontvangen.
Men weet hoe hij door het bestuur en de leden ontvangen was geworden en men zal zien welke weerwraak hij op den voorzitter en den secretaris van die club wenschte te nemen. Robur was intusschen zijn beide gevangenen genaderd. Deze namen het voorkomen aan, alsof zij zich volstrekt niet verwonderden over hetgeen zij zagen en over hetgeen zij ondervonden.
Zy vertrokken egter allen, met zig voerende de hoofden van myne ongelukkige medemakkers, benevens vyf of zes gevangenen, met de handen agter op den rug gebonden, waar van ik niet meer heb hooren spreeken.
Gewoonlijk, zoo vertelde hij me later, kwam in gevallen als deze het karakter van zijn gevangenen het best uit. Bijna allen smeekten, deden vragen, waren nieuwsgierig wat er met hen gebeuren zou en bleven geen oogenblik rustig. Dat ik daar totaal onbewogen zat, koel, onverschillig en zonder een enkele vraag te doen, maakte indruk op hem.
"Dat is niet waarschijnlijk; deze volksstammen, mijne vrienden, doen hunne gevangenen op klaarlichten dag sterven, zij hebben het zonlicht noodig!" "Als ik dan van den nacht gebruik maakte," zeide de Schot, "om naar dien ongelukkige te gaan?" "Ik vergezel u, mijnheer Dick." "Stil, mijne vrienden.
Hij was een oogenblik verrast; maar dat duurde slechts zeer kort. Spoedig had hij zich hersteld. »Ho, ho!" riep hij op zijnen gewonen schaamteloozen toon uit. »Ho, ho! vader en zoon te zamen! Waarlijk, ik ben de heeren dankbaarheid verschuldigd voor hun bezoek. Ja, dankbaarheid en nog meer; want het bezoeken der gevangenen behoort tot de werken van barmhartigheid."
"Ge zult dan een van de schoonste processies zien, die wij hier ooit hebben gehad," zei hij, "er zijn, zegt men, meer dan honderd gevangenen, waaronder tien of meer die verbrand zullen worden." Werkelijk hoorde ik den volgenden morgen voor het opgaan van de zon alle klokken in de stad luiden en men liet het klokkenspel spelen, om het volk te waarschuwen, dat het kettergericht zou beginnen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek