Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Eline, wordt je krankzinnig? riep zij, maar Eline liet haar niet uitspreken. Zij bleef vlak voor Betsy staan en hare sidderende handen balden zich. Ik zeg je, je agaceert me, je agaceert me met dat geroep over je huis. "Mijn huis! Mijn huis!"
Hoe uitgedroogd scheen die rots mij toe! Maar hoe had ik dan toch den loop der beek verlaten? Want zij was er in allen gevalle niet meer! Ik besefte nu de oorzaak van die zonderlinge stilte, toen ik voor de laatste maal luisterde of geen geroep mijner makkers tot mijn oor zou doordringen.
Onverschillig liep men langs het dek heen en weer, en verlangde maar naar de opkomst der zon, die hare komst in de landen tusschen de keerkringen niet met zulk eene lange schemering aankondigt, als in de gematigde luchtstreek het geval is. Reeds aanboord der »Pinta« had men even na middernacht het geroep van »Land!
Te voet gaande, moet men maar dapper zijn ellebogen gebruiken; want anders wordt men elk oogenblik zonder verontschuldigingen op zij geduwd. Te paard of in een rijtuig gezeten, is het zaak, zeer voorzichtig te zijn, om ongelukken te vermijden; want de meeste menschen loopen met neergeslagen oogen en luisteren niet naar het waarschuwend geroep: "Habarda! daïmassin!"
Hier en daar verbleekte wel een schoone wang, of liet zich een gil hooren, wanneer een minnaar, broeder of echtgenoot van het paard geworpen werd. Maar, over het algemeen, moedigden de dames de strijders aan niet alleen door handgeklap, en door wuiven met doeken en sluiers, maar ook door het geroep: "Dappere lans! Goed zwaard!" als zij een gelukkigen slag of stoot opmerkten.
Twee dagen later zond de procureur der christelijke firma B. en Comp. te New-York deze het geld over. Op den rug van den wissel, dien deze heeren ontvingen, mochten zij wel deze woorden schrijven van den grooten Betaalmeester, met wien zij eens hunne rekening zullen moeten sluiten: "Hij vergeet het geroep der ellendigen niet."
Zijn vrouw voelde het ook, ging naar de deur, haalde eens diep adem en riep: "Wat is het toch heerlijk!" Toen greep ze een plantenschopje want zooals een man naar de beek getrokken wordt voor zijn eerste forel, zoo moet een vrouw door denzelfden innerlijken drang wel in de aarde graven en toog naar het bloembed. Even later klonk haar opgewonden geroep door het open raam naar binnen. "Ja-a-a-a-mes?
"Wel, wat nu?" "Wij moeten niet hard spreken; Mijnheer St. Clare wil er niet van hooren; Miss Phelia gij weet, er moet iemand waken voor den bruidegom." "Wat meent gij, Tom?" "Gij weet wel, de Schrift zegt: "Te middernacht geschiedde een geroep: Ziet de bruidegom komt."
Zijn golven stuwden 't zonlicht naar zee, maar het water en het licht waren zonder einde. Op een blauwe en gouden baan trok een klein sleepbootje een langen sleep. Nietig was 't bootje, zijn pijp stak heel klein de lucht in, de rook was gering, z'n schor geroep ging verloren in de ruimte. Uren en uren ging dit door het water, tusschen de velden onder de ontzaggelijke lucht.
Top was op een zacht fluitje van zijn meester teruggekomen en deze gaf een teeken aan zijn lotgenooten om hem te wachten terwijl hij zelf tusschen de rotsen vooruit sloop. De kolonisten wachtten met zekere angst den uitslag van deze verkenning af, toen zij allen op het geroep van Cyrus Smith toesnelden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek