Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
Hij geloofde, dat men op de baar een zwaar gekwetsten of wel dooden ridder wegdroeg, en dat de hemel hem opzettelijk tot diens bloedwreker had uitverkoren. Zonder aarzelen omklemde hij dan ook zijne lans en stelde zich midden op den weg dreigend in postuur, om den geheimzinnigen trein op te wachten. Toen die tot op korten afstand genaderd was, verhief hij zijne stem en sprak: "Halt!
Het waren de inboorlingen van het nabijgelegen dorp die het kamp bestormden. Dat duurde zoo ruim een half uur in een gebriesch en een verwarring zonder weerga. Dan werd alles weer stil. Men hoorde niets meer in den donkeren nacht dan het akelig geklaag der gekwetsten en stervenden.
Een hevig geweervuur bleef den ganschen dag aanhouden; maar dewijl men uit gebosschen en van achter boomen schoot, hadden wij weinig gekwetsten. Eenige Hollandsche jagers werden krijgsgevangen gemaakt, of, beter gezegd, zij liepen tot ons over. Geen enkele kende Hollandsen of Fransch: allen waren Pruisen of Zwitsers.
Zelfs zegt men maar hiervoor is geen andere waarborg dan het verhaal van eenige inlanders dat aan de westkust van Afrika een half uur na het schot een dof geluid als van onder de zee zou gehoord zijn. Doch wij keeren naar Florida terug. Na het eerste oogenblik van ontsteltenis verhief zich uit aller mond, ook te midden van het klagen en kermen der gekwetsten, de juichtoon: »Leve Ardan!
Ik beloof u, ik zal u gekwetsten zenden, indien zij er zijn; maar naar ik onze Friezen ken, zult gij weinig te doen hebben, en liever zullen zij zich laten doodslaan dan het veld te verlaten, zoolang zij nog tanden in den mond hebben om hun vijand te bijten. Wees nu zoo goed en help mij, mij van dit nachtgewaad te ontdoen: waar blijft Feiko toch?
Men sprak van meer dan honderd duizend dooden en gekwetsten; en wie niet al te bang was of verafschuwd, en er geld en tijd en moed voor over had, maakte plannen om dat gruwel der gruwelen ter plaatse te gaan zien. Zooals van zelf spreekt was meneer Fruytier een van de eersten.
Het grootste gedeelte van de bezetting verdedigde zich tot het uiterste, eenige weinigen vroegen om genade, die echter niemand verkreeg. Het gesteun der gekwetsten en het gekletter der wapenen vervulde de lucht; de grond was glibberig van het bloed van wanhopige en stervende menschen.
Dat konden de tramps niet uithouden: zij stoven in alle richtingen uiteen, en lieten hun dooden en gekwetsten liggen, daar het uiterst gevaarlijk voor hen was zich daarmee te willen bezighouden. De paarden, die hun ruiters verloren hadden, renden als uit instinct op de boerderij aan, en men opende de poort om die dieren binnen te halen.
De speren en knotsen vlogen aan stukken een lange hoop lijken lag als een dijk overal voor de slagorde. De gekwetsten waren der dood zeker, niemand werd opgeraapt, en dus moesten zij in het slijk versmachten, of zij werden onder de paarden vertrappeld .
De aanvallers drongen verschrikt en verward, met achterlating van hun dooden en gekwetsten, naar het einde der straat en verdwenen er wederom in de duisternis. 't Was een algemeene vlucht. De barricade was bevrijd. Allen omringden Marius. Courfeyrac viel hem om den hals. "Gij hier!" "Welk een geluk!" zei Combeferre. "Gij zijt juist van pas gekomen!" zei Bossuet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek