Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 oktober 2025
Bewaar dan de genotvolle uren dezer uwe reine eerste liefde als een kostbaar kleinood in de schatkamer uwer herinnering, want het leven van ieder mensch wordt vroeger of later zoo arm en ledig, dat hij zulke schatten van het verleden behoeft, om niet te versmachten. Gedenk den schoonen knaap in uwe eenzaamheid.
In de kerk echter steeg mijne aandoening tot barstens toe, als een zonderling onweder, in al mijne leden op. De moeder van Johan, die ik met vroomheid gedenk in mijne gebeden, hield het kind boven de vont.
En in die zwoele atmosfeer, vol rook en geurigen damp van koffie, deed dat Bernard aan met een stemming van gemakkelijk-luchtig van uur tot uur leven, zonder zorgen en zonder diep-pijnigend, aftobbend gedenk. Hij voelde zich behagelijk.
En die dateeren dan nog pas uit de hoogste klas en betreffen maar twee personen, een meester, dien ik niet noemen wil, ofschoon ik zijn naam nog heel goed weet, en meneer Kuyper, den bovenmeester, wiens naam ik nog steeds zegenend gedenk, niet men moet voorzichtig zijn omdat hij de bovenmeester was, maar omdat hij een mensch was, een zachtaardig mensch.
Ik kende 't heelemaal niet!.... Toe, laten we nog even blijven!...." Ze vroeg 't met een zacht-smeekende stem, in-gelukkig naar hem opkijkend. Maar in zijn hoofd kwam nu allerlei droog-practisch gedenk aan tijd en aan alles wat noodzakelijk gauw gedaan moest worden. En hij zei 't haar. Hij moest nu in ieder geval naar haar moeder gaan en haar vragen.
118 "Gedenk, meineedige, het paard," antwoordde hij, die den buik gezwollen had: "en het zij u kwaad dat de gansche wereld het weet." 121 "En u zij de dorst kwaad, waardoor u," zeide de Griek: "de tong berste, en het vuile water dat u aldus den buik voor de oogen opblaast."
Want hij was vervallen in een hem vreemd gedenk, in trotsch-onverschillige, koel-cynische overpeinzingen. Hij dacht met hardheid, met steenen minachting over zich zelf en zijn omgeving en zijn leven. Hij had nu een stemming gevonden, waarin hij zwijgen kon zonder angst.
"Ik versta uwe droefheid wel; zij heeft mij nu reeds zoolang aangekleefd; maar gedenk, dat de beul in eene gemeente volstrekt noodig is, en onderwerp u aan het lot, u door den Heer bestemd. Misschien zult gij dan nog eenige rust in uw bitter leven vinden." "Rust vinden? Hebt gij rust gevonden, mijn vader? Is het de rust, die u ten grave leidt?
Hij zou alleen zijn, goed, hij kon alleen zijn hij had 't goddank geleerd.... En in een met fijn gedenk, kunstmatig mooi bewaarde rust legde hij zich dien nacht te bed, en hij sliep vast en zonder droomen. Maar den anderen dag och! daar was zijn gevoel weer en bezat zijn arme ziel. Daar was zijn gewoon-menschelijk verdriet weer om dat niet-komen van Edward.
Gedenk aan 't woord, gesproken tot uw knecht, Waarop Gij mij verwachting hebt gegeven: Dit is mijn troost, in druk mij toegelegd; Dit leert mijn ziel U achteraan te kleven; Al 'tgeen uw mond aan mij had toegezegd Gaf aan mijn hart vertroosting, geest en leven. Bij Gods troon pleit ik ook om genezing.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek