Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 oktober 2025
"Maar ik verzeker je, Frederika." "Ja, Moeder hoeft mij geen rekenschap van haar doen en laten te geven; maar dat donkere mahoniehouten speeltafeltje dat heeft ten minste in de voorkamer gestaan, in elk geval, zoolang ik hier in huis kom."
"Dat weet ik niet; ik heb 't niet nagerekend," antwoordde Maarten met waardigheid; "maar 't schijnt wel alsof een rijke zegen dien man begeleidt." "Maar dit geld zullen we dat niet in de bank zetten? Dat is toch zekerder." "Zooals je wilt, Frederika." En toen werd dit geld in de bank gezet. Maar acht dagen later zei Mevrouw Kruse: "Weet je Maarten, hoeveel we in deze week verloren hebben?"
't is alleen maar ongelukkig voor kleine burgers als wij, dat de prijzen stijgen als sommigen te veel betalen." En dan met de dienstboden... Juffrouw Kruse had er nooit op gelet, voor Frederika er haar opmerkzaam op maakte, hoe ongelooflijk veel de meiden "aan kunnen" als ze zelf over de boter mogen gaan.
't Was over 't algemeen een merkwaardige ongelijkheid in het uiterlijk tusschen die twee, innerlijk zoo geheel overeenstemmende echtgenooten; want terwijl Maarten steeds dikker werd, was Frederika heel mager geworden na haar bruiloft.
De oude Jörgen, die altijd eerst een poos daarna begreep wat er gaande was, keek van den een naar den ander, maar Frederika zat een oogenblik als verstomd. Ze kon van boosheid geen woord uitbrengen. Maarten die stoffel kwam haar ook niet te hulp, en plotseling barstte ze in luid huilen uit en vloog de eetkamer uit.
Maar alles hadden de jongelui uitgerekend en berekend en alles konden ze goedkooper krijgen, van eieren af die kochten ze trouwens niet vaak tot schuurzand toe en altijd keek Juffrouw Kruse even verlegen, als Maarten zei: "Dat is maar heerlijk, dat Moeder 't zoo ruim heeft en zoo duur koopen kan, niet waar Frederika?" "Ja je hebt gelijk Maarten!
Op Mevrouw Frederika maakte het ongeluk den indruk, dat er nu met dubbele kracht gepingeld moest worden; het groote verlies kon ze niet recht vatten; wel kon ze de groote getallen herhalen en daarbij rillen, maar 't ging haar toch veel erger aan 't hart, als ze er achter kwam, dat de kruidenier haar voor vijftien cents had beetgenomen.
Wat hadden we daar niet voor kunnen koopen!" "Of ze weggeven, Frederika." "Ja zeker, denk eens aan hoeveel armen hadden we niet met dat geld kunnen voeden, die nu niemand ten goede komen? Ik geloof wezenlijk dat je naar den professor moet gaan ja, want je ben toch wel zeker van hem?" en alsof die vraag alleen haar al ontzette, richtte zij haar scherpe vogel-oogen op haar man.
't Werd zijn vader heel wonderlijk te moede; en terwijl de flinke, kleine Juffrouw Kruse al gauw Frederika aan 't praten kreeg onder de koffie en onvervaard Maarten als vroeger behandelde, liep de oude Jörgen verlegen rond en zocht tevergeefs naar den toon, die hij moest aanslaan tegenover dien plechtig gestemden zoon. "Rook je ook, Maarten?" vroeg hij eindelijk, half bang.
En de oude vrouw had zoo oprecht berouw, dat ze dit aannam als een rechtvaardige straf. Intusschen was het gevolg van dit alles, dat de oude Juffrouw Kruse zich angstig en onzeker voelde in haar eigen huis; 't kwam al spoedig zoover dat ook bij de kleinste kleinigheid, die ze deed, in zich zelf dacht: "Wat zullen Maarten en Frederika daarvan zeggen?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek