Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 mei 2025
Dit had hem dan ook weêrhouden van veel vragen en tegenwerpingen, die z'n gezond verstand hem zou hebben in den mond gelegd, by 't kort begrip van Femke's theologie. Hy zou begrepen hebben dat haar weten ver beneden 't zyne stond, maar in zyn onbestuurd gevoel veranderde alles van zin.
En ongegrond was Wouter's vertrouwen eigenlyk niet, schoon hyzelf daarvan zeker geen reden geven kon. Femke's eenvoudige kalmte uitvloeisel der harmonie van haar gaven, inborst, ontwikkeling en begeerten maakten haar inderdaad tot 'n goede raadsvrouw. Zeer vermoeid kwam Wouter tegen den morgenstond by haar huisjen aan. Hier wachtte hem 'n zonderlinge verrassing... o, die ondeugende Fancy!
Hy zag duidelyk in, dat-i vóór alles die gekke beschroomdheid moest overwinnen. Wat zou Mungo Park wel gezegd hebben, als-i hem daar zoo besluiteloos had zien staan voor dat hekje? Zeker, zeker, dit begreep hyzelf wel, zóó kon men geen werelddeelen innemen. O, meende hy, als 't maar om Afrika ware te doen geweest, dan zoud-i wel doorgedrongen zyn tot in 't binnenste binnenland, nog veel dieper-in dan ver over de blauwe bergen die den achtergrond vormden van al de prentjes in z'n boekje. Maar ... dat hekje? En ... Femke's moeder? En ... Femke zelf? Ware hy maar zeker geweest háár te vinden, alléén haar! "Toch niet, antwoordde hy zichzelf, d
Maar zeker is 't, dat Femke's naam nu niet zou getriumfeerd hebben, als er ware gestemd geworden over zedelyke waarde. Een gemeene meid, m'nheer! Een heele gemeene meid! O, zoo'n gemeene meid! En hoe is uwe toen eindelyk van haar verlost? Ja, dat was moeielyk... ik zei... Né moeder... ik zei... Né, ik! Né, ik! Ieder wilde wat gezegd hebben.
Een klein zuiltje rook dat uit den schoorsteen opsteeg, maakte hem wakker. Als er eens brand kwam in Femke's huisje! D
Ik weet niet of ik 't goed vertel, maar 't staat zoo in 't boek... Ja, ik begryp het heel goed antwoordde Femke. Ze waren tweelingen, zieje, daar komt het van. Nu moet ik als waarheidlievend geschiedschryver betuigen geen geloof te slaan aan Femke's begrip. Ik verdenk haar van "schipperen" met het geloof aan Wouter's vertelling.
In afwachting van die gelukzaligheid te-paard, sukkelde hy voorloopig op z'n voeten verder, en raakte weldra in de buurt van Femke's huisje. Hier zette hy zich op haar bleekveldjen in 't gras, en peinsde, en voelde zich overmand van vermoeienis, en viel in 'n slaap die meer onrustig dan verkwikkend was.
En hy luisterde weêr, en boog zich buiten de bedstede, en opende mond en oogen zoo wyd mogelyk, als-of long en gezicht konden ter-hulpe komen aan zyn gehoor ... O God ... Femke's stem! Ja, ja, zy is het! Ditmaal was hy zéker.
Op hoog bevel namelyk zou de voorstelling twee uur later dan naar gewoonte beginnen. De souvereinen hadden dit aldus bepaald om de warmte. Na Holsma's vertrek vernam Wouter een-en-ander dat hem veel belang inboezemde, omdat Femke's naam daarby genoemd werd.
Dit is de vraag! Ik geloof dat Wouter, met prent en al, even schuw zou geweest zyn. Hy wist niet wat-i zeggen zou, en zelfs niet of hy iets te zeggen had. Wat zoud-i antwoorden als Femke's moeder hem vroeg: "maar mannetje, wat kom je hier eigenlyk doen? Wy, schryver en lezer, wy zouden misschien kunnen antwoorden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek