Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 mei 2025
Hy besloot dus naar Amsterdam te gaan en zich onder Femke's hoede te stellen. Al zag hy niet in hoe zy hem van dienst wezen kon, 't zou hem reeds verluchten indien hy iemand kon deelgenoot maken van z'n verdriet. En de schaamte die hem pynigde omdat-i haar zoo lang had verwaarloosd... zeker, dit maakte den stap niet gemakkelyk.
Als er maar brand kwam! Maar er kwam geen brand! Dit zag Wouter ook wel. Die rook ... och, 't was zoo'n gewoon huishoudelyk rookje! Hy staarde op andere huisjes in de buurt, waar ook iets scheen gekookt te worden, en overal veroorloofden zich de schoorsteenen getuigenis afteleggen van 'n bezigheid, die niet van Femke's bezigheid scheen te verschillen. Hoe was 't mogelyk!
Alleen vrouwspersonen van de soort als waarmeê zy te-doen had, konden ongeroerd blyven, by 't aanzien van Femke's smart. Maar de jufvrouwen Pieterse hadden burgerlyke zielen. Femke zou begrepen zyn geworden door lager gemeen, of door adel. 't Is met gevoel, als met het goud der speelbanken. Dat komt niet in aller handen. Daar zitten courtisanes en marquises naast elkaêr.
O, Femke, hy wist dat Aztalpa niet sterven zou... Een diepe ademhaling verluchtte Femke's gemoed. Met open mond staarde zy Wouter aan, als wilde zy de vreeselyke ontknooping opvangen met al de kracht van haar ziel. Neen, zy zou niet sterven, en ik geloof dat Telasco het wist.
Inderdaad, Wouter hoorde zyn naam noemen, en 't was Femke's stem! Ik wil weten of ik droom, zeî 't kind, en hy richtte zich overeind in z'n bed. D
Neen! Zóó ver zou de helsche spokery niet gedreven worden! Hy lag wel inderdaad in Femke's kamertjen, of in haar bed toch, want 'n byzondere kamer had ze zeker niet. Als ik nu 'n stuk uit het laken knipte, dach hy, om morgen te kunnen zien en tasten, en zeker te zyn?
Ze heeft behoefte aan onmogelykheid, of wat daar naby komt, en nu Wouter eenmaal Femke zoo ver had vervoerd dat zy zich verplaatste in zoo vreemde toestanden, vond zyne geloofwaardigheid een sterken bondgenoot in Femke's vurige begeerte om 't vervolg te weten dier aandoenlyke geschiedenis.
Wouter had graag geantwoord: Goed, wèl, best, juffrouw Laps, asjeblieft! Maar ... och, mogen 't deze keer geen schapen zyn? Hy begreep heel goed dat ze niet gevoelig zou wezen voor 't beoogde kammen, en dus ook niet voor 't blauwzyden halsdasje dat Femke's lievelingslam zoo snoepig staan zou. Maar ... 'n verkwister w
Dat Femke's bedoeling goed was geweest, wilde hy wel gelooven ... o, zeker! En boos op háár was-i niet. Integendeel. Voor en met haar zoud-i gaarne ... Weg, weg, weg met Femke ... drie maal negen is zeven-en-dertig: o god, daar is 't weer! Het was om gek te worden. Juist! Zoo begint ... Ja, 't was voor 'n ongedisciplineerd verstandjen om krankzinnig te worden.
Aztalpa's moeielyke keus... staande en liggende regels van 't vers dat-i niet had kunnen maken... de bons van z'n val, toen-i in z'n ziekte Femke's stem gehoord had... de wilde bruiloft van 't bleekgoed... pater Jansen met de zaligheid... alles was hem één verwarde klomp herinnering. En hy nam zich dit kwalyk, als iemand die door slordigheid iets kostbaars liet verloren gaan of bederven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek