Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
De heer de Stuwen had, zoolang het haar heugde, iets hulpbehoevends over zich gehad, hij was nooit graâg alleen, hij had een alles beheerschende behoefte aan gezelschap, aan weinig, stil, hem toegedaan gezelschap. Hij had ook iets vreesachtigs in zijn natuur; voor een kleine ongesteldheid was hij bang als-of 'r een zware ziekte was.
Ja, antwoordde 't meisje, met 'n overtuiging als-of ze Velleda zelf was. Och, ze had 'r boekje vergeten, en was ontrouw aan al haar Heiligen. O God, Wouter, 't doet me zeer! Moest Aztalpa nu waarlyk sterven? 't Was wreed van Telasco... Wat zou jy gedaan hebben, Femke? Ik zou, ik zou... ik weet het waarlyk niet, Wouter. Zieje, 't was moeilyk. Nu, daar stond Aztalpa, tusschen de beide broeders.
Juist, riep Stoffel, als-of deze aanhaling hem hielp in de bewysvoering. Juist, zieje, meester Pennewip... Ik heb een vers van hem gelezen, Stoffel! Juist ... je hebt een vers van hem gelezen ... dat is ... dat komt... hoe zal ik 't je nu precies uitleggen, jufvrouw Laps. Je begrypt, by zoo'n vak als 't onderwys, heb je allerlei soort van dingen. Daar heb je by-voorbeeld de aardrykskunde.
Aan hen die Wouter kinderachtig vinden, moet ik zeggen dat ik hem niet veel dommer vind dan Plato, Kant en dezulken. En voor deze heeren kan geen jeugd worden aangevoerd als verlichtende omstandigheid, terwyl zy zich bovendien voor hun onkunde lieten betalen als-of 't wysheid geweest ware.
Hijschblokken, dik van kop, rekten de nekken met haken die kromden als tongen van adem-inkermende honden. Naar het einde der straat werd dichter het wanden-geweef, verzwartte het blokken-geplomp als een heffing van mokers. Ruiten keilden daar vlammen, spetten en schichtige stralen, als-of ijskristallen en sneeuwdons in kaatsing van avondpurper krompen.
Nu werd Femke boos: Je hoeft me niet wegtejagen als-of ik kwaad deed ... dat laat ik me niet doen. Als je 't niet zeggen wilt, dan kun je 't laten ... maar ik zeg je, dat je heel onvrindelyk bent. En ze wilde vertrekken. Maar eensklaps: Zeg, wil je my ook geen boeken verhuren? Dat kan er na wezen... ik ken je niet. En wat wou je hebben? Ik vraag 't boek van den roover en Amalia, zei Femke.
En hy luisterde weêr, en boog zich buiten de bedstede, en opende mond en oogen zoo wyd mogelyk, als-of long en gezicht konden ter-hulpe komen aan zyn gehoor ... O God ... Femke's stem! Ja, ja, zy is het! Ditmaal was hy zéker.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek