est-ce

Bijgewerkt: 15 juli 2025

Een fraai getoomd muildier werd voorgebracht, waar Ambrosius opsteeg, terwijl Joan een kloek rijpaard bekwam. Twee dienaars plaatsten zich in de kar bij den gekwetste, en volgden, met een langzamer tred den trein, welke zich nu verder, op een vlugger draf, naar Den Bosch begaf. Mathan! d'un prétre est-ce l

J. van (Jacob) Lennep - De Pleegzoon

En dan te moeten vragen: Mademoiselle, est-ce que j'ose avoir de cici? Mademoiselle, est-ce que j'ose faire cela? Caroline. Dat is geen Fransch: en Juffrouw Siloin sprak zeer goed Fransch. Louise. Dan is zij wel de eerste van alle gouvernantes, die niet van est-ce que en j'ose sprak. En hou je de correspondentie trouw aan? Caroline. O! spreek er mij niet van.

J. van (Jacob) Lennep - Vertellingen van vroeger en later tijd

Zij smeeken mij om even op te houden; zij willen met dien man eens spreken. Ik houd op. Monsieur, est-ce bien la route pour Lourdes, s'il vous plait? vraagt een van mijn dames. Als een ridder, met zijn groen-verkleurden deukhoed in de hand, is de chemineau dadelijk opgestaan. Le chemin pour Lourdes, madame, ah! je ne suis pas du pays, je ne pourrais pas vous dire....

Cyriël Buysse - De vroolijke tocht

Mijn koamer wordt in 't iekenheit gesteken en ik zoe geern 'n beetsen donkere schilderijen hén. Gien bleiwe beumen en gien lileiwe koeien veur mij. Zoe-de gij keunen 'n wilde-zwijnenjacht schilderen? 'K peis 't toch wel, menier Gaëtan. En nen automobiel? Euk wel, menier Gaëtan. Mais, Gaëtan, est-ce que tu ne vas pas regretter ça? vroeg zij, zacht-afkeurend.

Cyriël Buysse - Van hoog en laag: Het eerste levensboek

Dicht bij den oever, op een kluitje, stond, insgelijks roerloos en in stomme afwachting, de deftige familie. Ça n'est pas ma faute, est-ce pas, mossieu! Moi faire ce qu'on me commande, est-ce pas? zei de man schuchter-glimlachend, op een toon van spijt en verontschuldiging. En hij wenkte met het hoofd achter zich om naar het kasteel, om te beduiden dat het bevel daar vandaan kwam.

Cyriël Buysse - De roman van den schaatsenrijder

»Wat wil je van me?" hijgde hij. »Ik wil dat je mij woord houdt. =Hildegarde=! zeg ik. Ga met mij mee, Justus!" Hij keek haar aan alsof hij haar niet begreep. »Ik kan niet!" sprak hij: »Laat me aan mijn lot over!" »Est-ce que ça va durer? Viens-tu?" riep de Fransche vrouw. »Justus!" hernam Marieken: »Ga met mij mee! Gedenk je eed! Gedenk al wat je eenmaal lief en heilig was.

Carel van Nievelt - Chiaroscuro: Vertellingen tusschen licht en donker