Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
Het lijk ener jeugdige moeder lag met assagaaisteken doorboord, de schedel met knopkieries te pletter geslagen, met de starre, koude blik naar het azuren luchtgewelf gericht, als smeekte haar verkild oog de Grote Goede Geest des levens, die boven lucht en wolken troont, om erbarming; en naast haar in het vertrapte gras, ontijdig als een bloem des velds afgeplukt, lag het lijkje van haar enige maanden oude zuigeling, die aan de beschermende moederborst ontscheurd, het hoofdje tegen een wagenwiel vermorzeld, naast het moederlijk neergeworpen was.
Ontzet deinsden zij terug en smeekten om erbarming, zelfs oude soldaten vreesden dezen dood. Anderen wierpen zich snel op de pieken, om er een kort einde aan te maken. "Men brenge haar over naar de Abbaye!" luidt het vonnis. Zij wil haar kleeding een weinig verschikken, want zij lag juist te bed, toen zij werd opgeroepen. "Niet noodig. Gij behoeft niet ver te gaan!" voegt men haar spottend toe.
De zachtaardige ezel deed wat zijn meester begeerde en de hertog zag hem met de vier pikkels omhoog liggen. Uilenspiegel zette zich neer op den buik van den ezel. Wat doet gij daar? sprak de hertog. Weet gij dan niet dat ik, bij mijn laatste plakkaat, u verboden heb uwe stoffige voeten in mijne gewesten te zetten? Uilenspiegel antwoordde: Genadige heer, heb erbarming met mij.
Neem uwe dienares in genade. Breng mij met u waar gij wilt. Doe het vuur weg. Hans, erbarming! Ga heen! sprak hij. En hij stiet zijn peerd zoo geweldig vooruit, dat Katelijne den teugel losliet en ten gronde viel; en het peerd trapte op heur en sloeg, met zijn hoef, op heur voorhoofd, zoodat zij bloedde. Toen zeide de baljuw tot den bleeken ruiter: Messire, kent gij die vrouwe?
Maar Eve, alleen, gevoelde zich het ongelukkigst. Ontzenuwende twijfelingen woekerden in hare ziel, twijfelingen, die zij wel voor een oogenblik uitroeide, maar die toch dadelijk weêr opschoten, zoodra zij dacht aan dien smartelijken glimlach van Bertie, aan die medelijdende stem, aan die vreemde erbarming ... Wat was het, wat w
19 En hij tot mij: "De doodspijn van de volkeren, die daar beneden zijn, verft me op het gelaat die erbarming, die gij voor vrees aanmerkt. 22 Gaan wij, daar de lange weg ons noopt." Zoo maakte hij zich op en zoo deed hij mij binnen-treden in den eersten ommegang, die den afgrond omgordt.
Baron Frits liet den opgeheven arm zinken. "Weg met u!" en hij wees haar de deur; "gij moogt wel het allerminste de rust hier in het klaaghuis storen; ik zal u vinden." Zij stond op. "Erbarming, heer!" smeekte zij, "vergeef mij; ik ben een dom, ijdel ding, maar slecht ben ik niet och! mijnheer de baron, ik zou gaarne willen sterven, als ik Lisette weder in het leven kon terugroepen."
Die twee menschen dáár vernielden zonder erbarming den heiligen stralenkrans, dien zij zoo even nog met vurigen ijver verdedigd had.
Ze hoorde 't geluid van een slag, van een stokslag of een oorvijg, toen een zwak geritsel en toen weer een slag. Hij sloeg haar moeder, de verschrikkelijke, reusachtige Melchior Sinclaire sloeg zijn vrouw! Doodsbleek van schrik wierp Marianne zich neer op den drempel en wrong de handen van angst. Nu schreide zij en haar tranen bevroren op den drempel van haar ouderlijk huis. Genade! Erbarming!
Met beide handen strekte Frits Jansen zich uit naar den brief, en haastig het couvert openend, las hij, neen verslond hij de regels bij het schijnsel der grillige vlam. Ach, dat was een brief, zooals slechts een moeder hem kan schrijven! Zoo ongekunsteld, zoo eenvoudig, en toch zoo roerend in zijn eenvoudigheid! Zoo vol liefde en erbarming!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek