Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juli 2025
Zij heeft ook gewasschen in 't waschhuis "Les Enfants Rouges," waar het water uit kranen komt. Daar staat men niet in een tobbe. Men wascht voor zich aan de kraan en spoelt achter zich in het bekken. Wijl het besloten is, doet men er minder kou op. Maar de damp van het heete water is onuitstaanbaar, en bederft de oogen.
Ik heb het met mijn eigen ooren gehoord, en men moet veel hooren, voordat zij iemand afvallen! Daar is er een onder de kippen, die zoozeer vergeten heeft, wat voor een kip passend is, dat zij al haar veeren uitplukt en het den haan laat zien!» «Prenez garde aux enfants!» zei de uilenvader, «dat is niet geschikt voor kinderooren!»
Maar ook mijn gronden zijn zoo gewichtig, dat men moet passer par-dessus toutes ces finesses de sentiment. Il y va du bonheur et de l'existence d'Anne et de ses enfants. Van mij wil ik niet eens spreken, hoewel ik lijd, zooals ik nog nooit geleden heb," voegde hij er bij met een dreigende uitdrukking tegen den een of ander, die hem met dit zware kruis belast had.
Den 20en September bij Valmy, liet de dappere Kellerman aan den hertog zien, met welk een heldenmoed en doodsverachting dat leger van schoen- en kleermakersjongens, zooals de emigrés de soldaten der Republiek met minachting betiteld hadden, onder een daverend: Allons enfants, de la patrie met gevelde bajonet op zijn oude beproefde krijgers instormden en ze terugsloegen.
De derde acte verliep, zonder dat zij veel begreep van de scène met Manoël, maar uit het groote duo van Hermosa en Xaïma ving zij een draad op; de herkenning van moeder en dochter na het gebisseerde: "Debout, enfants de l'Ibèrie!"
We moeten ieder ons eigen boeltje sleepen." "Regelingscommissie, wijs den weg. We zullen overal volgen." "Allons enfants de la patrie!" juichte Hans, aan het hoofd van den stoet stappend, de roode zak triomfantelijk slingerende.
"Ready?" schreeuwde Beerenstijn, die met den agent naar beneden was geloopen. "Een, twee, drie, zeven, negen, elf. We zijn compleet," telde Gerard de leden. "Hoe gaan we nu verder?" "We blijven bij elkaar; eerst naar Frieda's huis; allons, enfants." 't Was doodstil op straat, en 'n koude nacht. Ze werden vanzelf er allemaal kalmer door.
Voor een paar actes te gaan, vind ik wel aardig, maar eene geheele opera te moeten hooren, verveelt me, dat wil ik wel bekennen, zeide Betsy gapend. En Georges neuriede: "Debout, enfants de l'Ibérie!" De De Woudes werden eerst thuisgebracht op het Noordeinde en Betsy en Eline reden vervolgens, mollig gedoken in het gebrocheerd satijn van den landauer, naar het Nassauplein terug.
Allons mes enfants, dépèches-toi! 't Zal er stampend vol zijn. Vlug wat, vlug! want ik kom niet graag als het zoo vol is. Un instant messieurs, je vous prie?" vervolgde zij tot de heeren, en mevrouw verliet het salon, door het drietal dames gevolgd. Weinige minuten na het vertrek der vrouwen, gedurende welken tijd de vrienden waren alleen gebleven, trof eensklaps een gillend geluid hunne ooren.
In hun spelen en spelend met elkaar omgaan bezigen de kinderen niet zelden formules en spreekwijzen, die herinneren aan oude, uitgestorven rechtsbegrippen en rechtshandelingen; Gaidoz en Rolland noemen dit: "le folklore juridique des enfants". Het vindingsrecht is bij hen nog volop in zwang. Wie is er iets kwijt Van achter op den dijk?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek