Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
Tijd noch zorg had er een enkelen trek op gegrift; het getuigde van volkomen en sterke gezondheid en had nog al den bloei der eerste jeugd. 't Was het gelaat van een man, die wel honderd jaar kon worden en er dan nog jong zou uitzien, en de gestalte was er mede in overeenkomst. Davies bloosde tot over zijn ooren onder Elisabeth's vorschenden blik.
Wantrouwen tegen den hertog van Anjou. Ontzet van Kamerijk. Anjou dingt naar de hand van koningin Elisabeth van Engeland. Doornik ingenomen. Elisabeth's kuiperijen. Anjou in de Nederlanden met blijdschap ontvangen. Zijne inhuldiging te Antwerpen. Moordaanslag op Willem van Oranje. Maurits van Nassau. Zijne koelbloedigheid. Jean Jaureguy. Het onderzoek. Anastro. De medeplichtigen gestraft.
In zijn hart dacht Owen dat hij toch eigenlijk liever gehad zou hebben dat het maar een getrouwd man was, omdat een getrouwd man, in allen gevalle, Beatrice niet wettig kon bezitten. Maar hij had ontzag voor Elisabeth's strenge zedelijkheid, en dus zeide hij dat niet. "Ik gevoel mij een weinig van streek, Miss Elisabeth," zeide hij. "Ik wil maar liever heengaan.
Maar die voorslag was geheel buiten Elisabeth's boekje. Haar hoofddoel was geweest voor haar vader verborgen te houden dat Davies het oog op Beatrice had geslagen, en elken dag vreesde zij, dat hij het uit een andere bron zou vernemen.
Granger aarzelde, maakte bedenkingen, en gaf eindelijk toe. De zwakke, ontevreden, oude boer-predikant, uitgeput door dagelijksche zorgen, en zonder door zedelijke kracht ondersteund te worden, was niets anders dan een werktuig in Elisabeth's handen.
Hij gevoelde, dat Elisabeth's toon wel wat scherp was, en hij was een weinig bang voor haar. "Zij vindt zeker, dat ik niet goed genoeg ben om haar zuster oplettendheden te bewijzen," dacht hij, terwijl hij in de duisternis en den regen heenliep. "Zij heeft gelijk ik ben niet goed genoeg om haar schoenen te poetsen. O, God, ik dank U dat Gij haar leven gered hebt!
Zoo kwam het dat geen van beiden Elisabeth's min of meer katachtig sluipenden tred gehoord had, en eenige oogenblikken stond zij in de kamer zonder gezien te worden. Zij merkte op dat haar zuster het gelaat voorover had gebogen, en vermoedde dat zij daar een reden voor had waarschijnlijk omdat zij het wilde verbergen.
Zelfs de hardvochtigheid van Elisabeth's valsch gemoed was niet bestand tegen die van verontwaardiging flikkerende oogen en de majesteit van beleedigde onschuld. Zij beet zich op de lippen dat het bloed er uitsprong, maar zij zeide niets. Toen wendde Beatrice zich tot haar vader, en sprak op een anderen en smeekenden toon, terwijl zij haar armen naar hem uitstrekte.
Aan het avondeten zat men treurig bij elkander. De oude Granger was geheel van streek, en zelfs Elisabeth's ijzeren zenuwen waren geschokt. "Het kon niet erger zijn," jammerde de oude man, van tafel opstaande, en de kamer op en neer loopende. "Dat kon het wel, vader," sprak de praktische Elisabeth.
Wie kon dat zeggen? Hoe gelukkig dat haar zuster zoo gerust sliep. Want hij had het niet op Elisabeth begrepen hij wantrouwde haar. Wel mocht hij haar wantrouwen! Elisabeth's slaap was als die van een wezel. Zij lachte op dit oogenblik ook, niet luid, maar lang; het was de lach van iemand, die aan de winnende hand is.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek