Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Heel voorzichtig, maakte hij het openslaande raam een eindje los en liet den handdoek naar buiten waaien, het touwtje deed hij in den ring van het haakje. Toen gauw het raam weer dicht. "Trek zoo'n paar kousen aan," hakkelde grootmoe weer, "en zoo'n broek, die zijn wel droog." Ja, ze waren droog. Gelukkig maar.
De Spanjaard deed langzaam nog eenige trekken aan zijne sigarette, wierp daarna bedaard het overgebleven eindje weg en vergenoegde zich met te antwoorden: »Bah! het meisje zal na eenige dagen rust herstellen. En ik reken op uwe goede zorgen, Zermah, om dat kostbare bestaan als onderpand te behouden." »Neen, ik herhaal het, Texar.
Ik sprong uit de dogcart en stond in de sloot, bijna tot het middel in het water. De lampen waren uitgegaan, en we waren heelemaal in het donker. Wij riepen en riepen om hulp, maar er kwam niemand, dus wandelden mijn man en ik een eindje op, om hulp te zoeken, en lieten de paarden en den wagen achter in de hoede van den koetsier, die buiten zichzelf was van schrik.
Zij spraken geen woord tot hem, maar staarden hem met woeste, sombere oogen aan. Door een onverklaarbaren angst gedreven, sprong hij in het zadel, en reed weg. Na korten tijd kwam de maan te voorschijn, en bij het licht daarvan herkende hij de drie mannen, die hij nog in de kapel waande, maar die op zwarte paarden een eindje voor hem uit reden.
Op haar wenken volgde de jonge student de verschijning weder, maar toen zij een klein eindje hadden afgelegd, was zijn griezelige begeleider plotseling spoorloos verdwenen. In de grootste verwarring keerde Ayala naar zijn kamer terug en hij verzocht zijne makkers, hem naar den tuin te vergezellen. Maar hoe zij ook zochten, zij konden niets vinden.
Dit is nog niet het eindje der wereld, want men krijgt nog het eiland Sein, en 't is zelfs niet de laatste vuurtoren, want in de wijde zee staan nog de vuurtoren La Veille met groen licht, de Tevennecvuurtoren en die van Armen, ook in de open zee gebouwd vóór 't eiland Sein. Maar dit is het eind van het vasteland en 't verste punt van Bretagne met Saint-Mathieu.
Of de kerel me geslagen en geraakt heeft, weet ik niet. Bij de pijn in mijn tanden viel alles weg. 't Was of ik flauw zou vallen van de pijn. Maar een jongen valt niet flauw. Hij maakt dat hij weg komt. Zoo deed ook ik. Ik holde mijn makker achterna. Maar toen ik een eindje verder stil bleef staan en tot bezinning kwam, bemerkte ik dat er van een mijner oogtanden een stuk was afgebroken.
"De Schilders-Wedstrijd." "Dat kan wel aardig zijn; lees het maar," zei Meta. Na een luid: "hm hm!" en een diepe ademhaling begon Jo zeer snel te lezen. De meisjes luisterden met belangstelling, want het verhaal was romantisch en eindigde heel aandoenlijk, daar de meeste personen tegen het slot stierven. "Dat over dat prachtige schilderij is een mooi eindje," zei Amy, toen Jo ophield.
Die heester stond op den oostelijken rand, en op den westelijken stond een kleine live-oak, ook met een dikken, stevigen, rechtopgaanden stam. Tegen dien stam waren de takken, die over de barst hingen, aangeschoven; en daar de beide heesters een klein eindje voorbij elkander bewogen waren, waren die takken daar achterom gebogen, wat nog zeer duidelijk te zien was.
Toen zij zaten zette de boer mij een eindje van zich af, op de tafel, die dertig voet hoog was. Ik was doodsbang dat ik er af zou vallen en bleef zoo ver mogelijk van den rand. De vrouw sneed een snippertje vleesch af en kruimelde wat brood op een schoteltje en zette me dat vóor.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek