Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
"Op de zaal tegen de straat," riep de dienstbode. De ridder vloog op de trappen en stiet de deur der zaal met onstuimigheid open. "O Edelvrouw! Machteld!" riep hij. "Droog uw tranen. Laat de zuiverste vreugd uw hart vervullen! Onze rampen zijn gedaan!"
Ik zou eenige muzikanten noodig hebben met veel talent, op wie ik tevens geheel vertrouwen kon. Doch die zullen voor veel geld en goede woorden wel te vinden zijn, daaraan twijfel ik niet. Wat dunkt u van dit plan?" "Ik vind het zeer goed," zeide de edelvrouw peinzend, "hoewel het even gevaarlijk is, als het eerste. Ik weet waarlijk niet, welk het beste is."
Van dien aard is o.a. het verhaal van het Baghijnken van Parijs, een aanzienlijk meisje dat in een bagijnhof wenscht te worden opgenomen; dat van de non die met haren meester haar klooster ontvlucht; van het jonge monnikje dat telkens een deel van zijn eten aan het beeld van MARIA brengt; van de edelvrouw die terwijl zij haar minnaar afwacht, door de geesten der afgestorvenen voor wie zij placht te bidden, wordt bekeerd en in een klooster gaat.
't Is een meesterlijke zet geweest, en het zou mij niet verwonderen, als jij daar de hand in hadt gehad. Nu, heb ik het mis?" "Neen, Heer. De Edelvrouw had die eervolle taak aan mij opgedragen en het geluk is mij dienstig geweest." "Je verdient den ridderslag, Fulco!" riep Heer Otto opgetogen uit. "Wacht even. Ik zal eerst mijne gemalinne met het nieuws op de hoogte brengen.
Daar Madame Beritola beslist zeide nooit te willen komen op de plaats, waar zij bekend was, haalde zij na veel bidden die over, dat zij mede zou reizen tot Lunigiana met de twee geitjes en de moeder, die daar bij gekomen groote vriendschap bewees aan Madame Beritola en dat niet zonder groote verbazing van de edelvrouw.
De edelvrouw toen door noodzakelijkheid gedwongen, vroeg haar met groote verlegenheid honderd lire om haar dochter te doen trouwen.
"Het zou mij zo verblijden, Mijnheer Adolf. Nu geloof ik uw woorden niet: gij berooft mij van de vreugde welke ik moest smaken. Zeg het mij toch." "Ik bid u om verschoning, Edelvrouw, ik kan het niet doen." De nieuwsgierigheid van Machteld groeide meer en meer bij de woorden van de ridder; zij vroeg hem nog meermalen naar het geheim, doch alles was vruchteloos.
De edele Vrouwe schonk haar trouwen dienaar eigenhandig een beker wijn in, waarvan Fulco al spoedig bijna geheel op streek kwam. Nu vertelde hij nauwkeurig alles, wat er op de reis gebeurd was en wat de plannen van de vijanden waren. Zijn Heer had hem dat alles onderweg medegedeeld. De jonge Edelvrouw had met gespannen aandacht geluisterd.
Machteld had eene wonde aan het voorhoofd, die Anneken en hare moeder omzichtig uitwieschen en met een linnen doek verbonden. Na eenigen tijd voelde zij zich in staat om, steunend op den arm harer weldoenster, naar de hut te wandelen. Spoedig had de weduwe haar bed van mos opgeschud, en de edelvrouw was blijde toen zij hare pijnlijke ledematen erop uit kon strekken.
Maar onder de anderen, die veel van hem hielden, was mijn moeder, die edelvrouw was en destijds weduwe, degene, die het meest van hem hield, zoodat zij ter zijde gesteld hebbend de vrees voor haar vader en broeder en haar eer, zoo met hem samen leefde, dat ik er uit geboren werd en daardoor ben ik, die gij hier ziet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek