Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 oktober 2025
Hij moest met moeite zijn weg zoeken door de struiken, wier loover ritselend langs zijn kleederen streek en wier takken hem striemden in het gelaat. Zwoegend moest hij de mossige hellingen der duinen beklimmen. Doch hij volgde onvermoeid en zijn oog werd niet afgewend van Windekind's stralende verschijning, van wat daar blonk in de hooggeheven hand. Daar was hij midden in duin.
De hemel beware u, genadige freule! thans keer ik onmiddellijk naar 't duin terug. In mijne afwezigheid heeft niemand kunnen ontsnappen. Het vertrek waar de prins ligt, is geheel afgesloten. Met ongeduld zal ik de komst van den genadigen graaf te gemoet zien. God zij met u!"
Gaat naar den kant van de Zeeuwsche eilanden, over Brugge, Heist en Knokke, langs het duin. Wij bezitten geen duit, spraken zij. Uilenspiegel antwoordde: Hier zijn duizend karolussen vanwege den prins. Gaat voort langsheen de waterloopen, vaarten, stroomen en rivieren; als gij schepen ziet met het merk J-H-S, dat een uwer het gezang des leeuweriks nabootse. Een hanengekraai zal U antwoorden.
Blijf ! o blijf van hier hem kijken ! Daal niet in dien lichten tuin Alle lieve dingen lijken Liever van ons droomend duin. Hoe dat witte anemoontje Voor zijn adem openbloeit ! 't Is of ieder geurend kroontje Tot een levend kindje groeit! En het is alsof ons eigen Hart verdwijnt in zonneschijn Of wij zelve nederzijgen En wij zelve bloemen zijn. Hoe zoemen Wij bloemen Van hommel en bij!
Zoodanig was ook de gesteldheid van Deodaat, toen hij, toevallig den blik opwaarts slaande, iets boven den hoogsten top van het voor hem liggend duin zag bewegen, dat zijn aandacht tot zich trok.
Zij plassen En wasschen De kooten; Hun pooten Gaan klapperen Bij 't dapperen Door 't water- Geklater. De hoeven Beproeven Het vochtige zand; Een lustige kwant, Een vroolijke ruiter, Zet 't paard aan, maar stuit er Bij 't stuivende duin, aldus schetst een medewerker van de Zeeuwsche Volksalmanak van 1846 het stra-rijden. Het stra-rijden is een voetspoeling der paarden in zee.
Van Westhoven gaan wij voorbij de bosschen van Duinvliet en enkele villa's, en weldra zien wij het stille, vredige dorp Domburg voor ons liggen aan den binnenkant der duinen, terwijl op het duin onderscheidene villa's en gebouwen verstrooid staan. Blonde duinen, weest gegroet! Scheidsmuur tusschen land en stroomen, Blauwe golven, groene boomen, Samenkomende aan uw voet!
Toen zij dal en duin met hunne lanteernen goed afgezocht hadden, vonden zij eindelijk hunnen gezel, van achteren gebeten in den arm en in het been en met gebroken nek, lijk de andere slachtofferen. Hij lag op den rug, met zijn zweerd in de toegenepen hand; zijne bus lag op het zand. Naast hem waren drie afgesneden vingeren, die de zijne niet waren, en die zij meedroegen.
Eensklaps hoorden zij een grooten schreeuw, als 't gereutel van een man, die gekeeld wordt, en terstond liepen zij naar den kant van denwelken het geschreeuw kwam. En zij riepen: Verweer u kloekmoedig, wij komen u ter hulp! Maar 't duurde tamelijk lang, voordat zij hunnen makker vonden, want sommigen vermeenden, dat de kreet uit het dal, anderen dat hij van de hoogste duin was gekomen.
"Zoowaar ik de eeuwige zaligheid hoop, een goed half uur," herhaalde zij. "Dan moet de Booze uw oogen of de mijne verblind hebben!" zeide Reinout: "want er zijn geen tien minuten verloopen, sedert ik hem in het schuurtje in 't duin met den monnik Syard in gesprek heb gezien." "Heilige God! is het mogelijk?" zeide Elske: "en de man is niet van dien stoel geweest.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek