Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 2 juni 2025


De duif, snakkende naar licht en lucht, wendt binnen die holen haar uiterste krachten aan, om dien vreeselijken onderaardschen kerker te ontkomen. Ten laatste doodelijk vermoeid, ontsnapt het diertje aan dat knellende en martelende dak.

Er waren een massa duiven op de hoeve geweest in den tijd van haar ouders, want de duiven behoorden ook tot de dieren, die haar vader in zijn bizondere bescherming had genomen. Als hij maar hoorde praten van 't slachten van een duif, raakte hij uit zijn humeur. Ze vond het heel prettig, dat de mooie vogels haar in haar oud tehuis te gemoet kwamen.

In de noordelijke provinciën heet zij ook wel de Schippersmis. De Westvlaamsche naam is Duvekedaals-messe, omdat in het mysteriespel der Boodschap, dat eertijds in Vlaanderen met haar verbonden was, bij de woorden: "De H. Geest zal over u nederdalen en de macht des Allerhoogsten zal u overschaduwen", uit de hoogte een duif, door licht omgeven, over Maria werd neergelaten.

Als de duif, die in de Ark aan Noach een' olijftak bracht, is Vicente Pinzon, nu hij Columbus levende bloemen komt aanbieden. Het volk op de drie schepen verkeert in eene ongekende spanning. Het staart met brandende blikken naar den gezicht-einder.

Rotsduiven, die jong uit het nest genomen worden, gedragen zich geheel als Veldduiven, sluiten vriendschap met den mensch, doch toonen nooit de zelfverloochenende onderwerping, die de Huisduiven gewoonlijk aan den dag leggen. De Duif is dus een van de oudste huisdieren.

Hij kon aan alles wat hij nutte, het kunstmatig uitzicht van een fijn-proevende nietigheid geven, en men zou dischgenooten gevonden hebben die beweren konnen dat hij nooit een aardappel of eene duif op zijn schotel gebruikt had. De manier waarop hij at, betooverde het voorkomen van zijne spijzen. Ernest at om te eten. Hij loog om te zijn.

"Hij zeide mij " "Hij! Wie?" "Monsieur Oliver; hij zeide mij, dat ik een duif moest krijgen," vertelt de jongen, "en ik ging naar het hok, en op de een of andere manier want ik haastte mij liet ik de deur open, en zij vlogen alle weg. Ik ging dadelijk naar hem toe, om het hem te vertellen." "En hij?" "Ik denk, dat hij ziek was.

Tusschen de ramen stond eene commode met blinkend koper beslag, daarboven hing een spiegel in een gesneden lijst gevat; een smal ledikant, groen geverfd en met een ruwen slinger van rozen beschilderd; daar vóór een klein tafeltje op drie pooten, terwijl tegenover het bed een klein kruisbeeld hing, onder een bont gekleurde plaat, een meisje voorstellende, met een duif op de hand.

Deze eigenschappen bewijzen, dat het Paard van een goed ras is en snel loopt; want het gelijkt dan door zijn lichaamsbouw "op den Windhond, de Duif en het Kameel te zamen." In de 18e levensmaand begint de opvoeding van het edele dier. In 't eerst tracht een knaap het te berijden. Het leidt het naar de drinkplaats, naar de weide, maakt het schoon, kortom voorziet in al zijne behoeften.

"Die wacht op het voorjaar," zei Melchior Sinclaire. "Maar ze zal nog wat geduld moeten hebben." De duif kwam zoo regelmatig terug, dat hij zijn horloge uithaalde en op haar lette. Precies iedere drie minuten kwam ze terug. "Neen, kleintje!" zei hij, "meen je, dat het voorjaar in drie minuten klaar komt? Je moet leeren wachten." En zelf moest hij ook wachten; maar hij had den tijd.

Woord Van De Dag

verheerlijking

Anderen Op Zoek