Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Er was nu geen geschreeuw van straatventers, er was een roezig geploeter van nattig-schuifelend gestap en brommende stemmen, soms overtoond door een schel ruzie-geluid van een burgervrouw, die nijdig was omdat 't droop van een passeerende parapluie op haar goeie-goed.
Wees maar blij dat ge weer zoo spoedig naar Tetuan kunt, want het transportschip gaat er, na Mahon aangedaan te hebben, onmiddellijk heen. En nu, meneer, vaarwel, de sloep wacht u." Meneer Hicks was verbaasd over den weinigen eerbied aan een vice-consul betoond en droop af onder het gelach der gansche bemanning.
Het water droop van zijn haar. Gueulemer sprak tot hem: "Zijt ge een man, jongen?" Gavroche haalde de schouders op en antwoordde in de dieventaal: "Een jongen als ik is een man, en mannen als gij zijn jongens." "Wat heeft die jongen een grooten mond," riep Babet. "De Parijsche jongen is geen bloodaard," zei Brujon. "Wat wilt ge?" vroeg Gavroche.
"De oudste soldaat van Europa komt u verzoeken om een plaatsje aan uw tafel" zal ik zeggen. Dan ga ik eten bij hen. Met beschaamde kaken droop de ander af. Niet alleen 's Keizers aanhangers koesteren eerbied voor de wijze waarop hij zich tegenover zijn cipiers gedroeg.
Dat was de boom der kennis, van welks vrucht Adam en Eva gegeten hadden. Van ieder blad droop een schitterende, roode dauwdroppel: het was, alsof de boom bloedige tranen stortte. «Laat ons nu in de boot stappen!» zei de fee; «dan zullen wij eenige ververschingen op het water gebruiken!
De weg werd langzamerhand zóó steil en smal, dat ik in eerste versnelling moest rijden en het fatale oogenblik voorzag waarop wij, door een verkeerde wending van het stuur, hals over kop in de diepte zouden storten. Het klamme zweet droop van mijn aangezicht, mijn voeten trilden op de rem- en uitschakelingsveeren. Gelukkig werd de weg eensklaps iets ruimer.
De wereld mist dat nu: ze treurt en, langs de lanen, daar 't eenmaal blommen droop en druipen nu maar tranen; daar 'k eenmaal stemmen hoorde en vogelzang, en ziet mijne ooge onschoonheid maar en sprakeloos verdriet. Dat 't schaduw nu nog ware en wolken, daar de winden, zoo in een schapentrop de honden, weg in vinden, en bleve een plekske vrij, dat blauw is, hier of daar!
En ik voelde hoe vreemd de wereld is, terwijl ik overpeinsde, hoe ik, slechts enkele uren geleden, tegenover haar zat, aan den feestdisch van een luxe-restauratie, in een der meest-mondaine wereldsteden, en daar nu liep te zwerven als een landlooper in 't holle van den nacht, opgezweept door de onzinnige illuzie haar nog eventjes terug te zien. Stil droop ik af.
't Dooiwater droop uit de rafels van zijn broekspijpen bij elken tred dien hij hooger klom achter me op de trap; hij droeg de modder neêr van zijn gedool door de slijkstraten, overal waar hij zijn slofvoeten schoof.
Het sop droop van 'r kin, bemorste de bruine vervuilde blokken der blouse. "Dag" , zei ze verlegen, 'r lippen nat en met gele draadjes. "Kom-ie ook voor de school?", vroeg hij. "Voor me zussie", lachte ze, voor 'm stilstaand. Er was vrijpostigs in 'r oogen. Even hadden ze paarse vlamming door 't schemerlicht van 'n zijsteeg.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek