Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
Men sleurde hem naar de deur, doch juist op dat oogenblik werd die met kracht opengeworpen en verscheen de Heer van Vianen aan den ingang. "Peer," riep hij met ruwe stem, "de paarden! We gaan naar huis!" "Hier is Peer! Hier is de aanrander!" klonk het verwarde geroep van de dienaren. "Genade, genade!" kreunde Peer in doodsangst.
... Du lieber Sté-hé-ern gilt overslaand, als in doodsangst de cornet en met onnavolgbare vlugheid verdwijnt het instrument in des Oempah's sporthemd en zwelt zijn broekzak eensklaps door den beker, die halverwege zichtbaar blijft.
Intusschen werd de ongelukkige matroos vermoeid; men kon zijn doodsangst wel niet op zijn gezicht zien, doch aan al zijn leden bespeurde men uitputting. Zijn armen rekten zich vreeselijk. Iedere poging, welke hij deed om zich op te werken, diende slechts om de ralijn te meer te doen slingeren. Hij schreeuwde niet, ten einde geen kracht te verliezen.
Die Spaansche honden zullen u niet levend in handen krijgen." Dan veegt hij het doodszweet van zijn vriends voorhoofd en ziet smartelijk in het hem zoo dierbaar gelaat, dat reeds met een doodskleur overtogen is. Met moeite brengt de stervende uit: "Red uzelf!" "En u eveneens!" "Red uzelf!" Uit Oliver's oogen spreekt een angst, die geen doodsangst is. "Red uzelf, om mijn Mina te redden.
Voorwaar een spion van den eersten rang, die op alles gelet, naar alles geluisterd, alles gehoord en alles onthouden had, toen hij meende te zullen sterven; die zelfs nog in den doodsangst bespiedde, en, op de eerste trede van het graf geleund, nog aanteekeningen had gemaakt. Hij vatte de hand van Marius en zocht den pols. "'t Is een gewonde," zei Jean Valjean. "'t Is een doode," zei Javert.
Zoodra het vlot zich midden in den stroom bevond, verloren te midden van de draaikolken der rivier, werden wij wederom door doodsangst aangegrepen, betreurden wij het bijna dat wij de boerderij hadden verlaten. Van tijd tot tijd wendde ik mij om, wierp ik een blik op de hoeve, die nog altijd staande bleef, en zich grauw afteekende op het blanke water.
De bleeke hemel scheen wel een wit laken dat over de aarde werd uitgespreid. "O God, o God!" herhaalden de vrouwen half voor zich heen, als vreesden zij den klank van haar eigen stem te hooren. Een vreeselijk gekraak overstemde haar woorden. De dieren hadden in hun doodsangst de deuren van hun stal weten open te dringen.
Ze schreeuwde het uit, doodsangst beving het kind, ze wilde wegvluchten, maar werd door Moeder tegengehouden. Het was aangrijpend het kind in die hevige opwinding te zien, die Moeder niet tot bedaren wist te brengen. Ze had het immers zelf verklaard "er zou een kerseboom in haar buikje groeien."
Men laat hem zwemmen, louter om zijn sterven, zijn doodsangst langer te doen duren." "Zoo is het," zei Old Firehand; "ik ben volkomen van uw gevoelen. Wij hebben de sporen van eerst vier en toen twee blanken geteld. Dat zijn er dus zes. Maar men zal die stellig niet allen laten zwemmen; ieder zal op een andere manier om zijn leven moeten wedstrijden. Wij moeten ons haasten, om hen te redden."
't Was blijkbaar iemand, wiens ziel geen verschrikking kende en die niet wist wat vertwijfeling was. 't Was een derzulken, die zelfs de verbazing in wanhopige omstandigheden weten te beheerschen. Hoe groot het gevaar was, hoe onvermijdelijk een noodlottigen afloop scheen, hij had niets van den doodsangst des drenkelings, die onder water zijn verschrikte oogen opent.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek