Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Wel twintigmaal stuurde hij het kanaal in, zoover het touwtje reikte, en dan trok hij zich bedaard naar de stoep terug, om een oogenblik later weer van wal te steken. Dat spelletje duurde zoo lang, tot het touwtje brak, en Dikje met zijne tobbe, zonder dralen, naar het midden van het kanaal dreef.
Zij liet den kikvorsch grijpen en naar buiten brengen, en Dikje moest voor straf in het portaal staan. Daar gaf hij echter niet veel om, want de verbolgenheid van de juffrouw liet hem geheel onverschillig, daar hij volstrekt niet van haar hield, en in het portaal kon hij zich vermaken, zooveel hij maar wilde.
Toen Dikje vier jaar oud was, had hij wel al tienmaal in het water gelegen, en tweemaal was hij er zelfs bewusteloos uitgehaald. Eénmaal was hij van het dak gevallen, waarop hij geklommen was om vogeltjes te vangen. Hij had een beetje zout in de hand, om hun dat op den staart te leggen en ze dan te grijpen. Dat had de molenaar hem wijs gemaakt.
Eindelijk stond Dikje, doodkalm en bedaard, weer in zijne gewone plunje voor haar. "Voort, de school uit, en je kunt vandaag wel wegblijven ook. Je moogt er niet weer in, begrepen?" "Ja, juffrouw, maar Bruin heeft gejokt." Dik trok zijne klompen aan, en ging naar huis. Een poosje later sloeg de dorpsklok twaalf uur en ging de school uit, maar nu kwam de drukte voor de juffrouw pas goed aan.
Hij zag namelijk den slinger van het orgel voor den poot van een dier aan, dat er in opgesloten was. Dikje was dus een tamelijk woelige jongen, die zijne goede moeder dikwijls veel last veroorzaakte en haar soms door zijne gevaarlijke ondernemingen het angstzweet deed uitbreken. Op zekeren dag had zij het verbazend druk, want zij moest de groote wasch doen.
Eindelijk was haar werk af en kon ze aan de wasch beginnen. Ze spoedde zich naar de keuken, maar, o wee, het water was nog maar ternauwernood warm. Dikje was binnen gekomen, en toen hij het groote vuur had gezien, was hij er telkens een kopje water op gaan gooien, omdat het dan zoo mooi siste. Maar daardoor was het groote vuur al kleiner geworden en eindelijk geheel uitgedoofd.
Dik drukte zijne knieën krachtig tegen den ezel aan, en hield met beide handen den staart vast, zoodat, wat nog nooit gebeurd was, de ezel in vliegenden galop zijn weg vervolgde, zonder zijn berijder afgeworpen te hebben. Dikje had het gewonnen, en toen hij de jongens aan den overkant van het kanaal zag, zwaaide hij vroolijk met zijn hoed, en riep uit alle macht: "Hoera! Hoera!"
Eerst sprongen de jongens op eene rij achter elkander over de palen heen, waar Dikje even zoo goed slag van had als de grootste jongen, en daarna klom de heele troep in den boom. Dik moest geholpen worden, want alléén kon hij het niet, omdat zoowel hij als de boom er te dik voor waren.
Moeder deed haar uitgeleide tot aan de achterdeur, waar Dik nog met groote voldoening naar de klompen stond te kijken. De baker nam afscheid, bedankte voor de vriendelijke ontvangst, en zeide, terwijl zij hare voeten in de klompen en dus ook in het water stak: "Kom Dikje, wees nu zoet en geef baker eens gauw een zoe.... O jakkes, wat is dat? Mijne voeten worden nat!
De baker meende, dat hij een beetje verlegen was; ze boog zich daarom vriendelijk lachend naar hem over, tikte hem aanmoedigend op de bolle wangen, die rood zagen van de kou, en hernam: "Kom Dikje, kijk me eens goed aan. Zeg nu eens zoet, wie ik ben?" "Leelijk!" zei Dik kortaf, terwijl hij zich omdraaide. "O foei, wat een akelig kind!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek