Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
Deze vond haar zóó lief, dat hij zich met haar verloofde en weldra met haar in het huwelijk trad. Dik's blijdschap over deze gebeurtenis was zoo groot, dat de juffrouw zelve ten slotte dacht: "Dik is toch nog zoo kwaad niet; hij is wel een hartelijke jongen."
Dik's nieuwe laarzen kraakten bij elken stap, zoodat men hem in de verte al kon hooren aankomen. Dik had er een hekel aan, maar zijn vader vond dat ook al erg deftig. "Alle laarzen van deftige menschen kraken, en dat doen ze," zei hij wijs. Eindelijk werd het tijd om naar het huis van de bruid en vervolgens naar het gemeentehuis te gaan, waar het huwelijk zou worden voltrokken.
't Was dan ook, eer een jaar verloopen was, een pracht van een winkel geworden, en Trom was daar erg trotsch op. Jammer voor den braven man, dat hij den laatsten tijd zoo doof werd. Kort na Dik's bruiloft was het begonnen, en 't nam met den dag toe, zoodat hij eindelijk bijna niet meer te beschreeuwen was. 't Was voor Griet een verbazende last, want zij hield erg veel van een praatje.
Dik is getrouwd met Anneke; zij drijven nu den winkel, Dik's ouders zijn de naaste buren, en er is een zoon, die Jan heet. Welke guitenstreken De Zoon van Dik Trom uithaalt, zeer ten genoegen van zijn onvergetelijken vader, verhaalt C. JOH. KIEVIET, ongetwijfeld evenzeer tot vreugde zijner jonge vrienden. Nieuwe Rotterdamsche Courant.
Dat gebeurde spoedig wel al een keer of tien op een dag, zoodat Dik begreep, dat het niet langer ging. Hij gaf den hit geen enkel klontje meer, al bleef hij ook een half uur op den weg staan. Zoo leerde het beest langzamerhand zijn snoeplust weer af. Maar de koppige buien kwamen telkens terug. Wel niet dikwijls, maar toch te veel naar Dik's zin.
"Ha, wat een prachtige boom! Hier heb ik al wat!" fluisterde Dik in verrukking. "Plukken, hoor, haast je je niet, dan heb-je niet!" Nu, de drie jongens deden hun best. In een oogenblik waren Dik's zakken meer dan vol; de perziken vielen er haast uit. Bij Jan en Piet evenzoo. "Ben je klaar?" fluisterde Dik.
Jan en Karel hadden het druk, want zij maakten van Dik's mildheid een ruim gebruik. De automobile werd volgestapeld met turven en kachelblokjes, en in het bakje van den bokkenwagen kwamen verscheidene zakjes met levensmiddelen. Dik wist wel, wat het meest noodig was.
Een paar jaar na Dik's huwelijk had er eene groote gebeurtenis plaats. Dik werd namelijk vader van een zoontje, en hij was daar erg blij om. Toen hij op een avond met paard en kar thuis kwam, vond hij den kleinen kerel al in de wieg liggen, en grootvader en grootmoeder Trom zaten er op een stoel naast en keken met de grootste belangstelling naar hun pasgeboren kleinkind.
Moeder Trom stond op, sloeg haar armen om Dik's hals, gaf hem een kus op elke wang, en zei: "Mijn zegen er op, Dik!" Trom trok zoo hard aan zijn bakkebaardjes, dat hij er de vlassige haartjes van in de hand hield, en zei: "Ja, ja, zoo is het goed, en dat is het. Griet, onze Dik is toch een bizonder kind, en dat is-ie!" Tweede Hoofdstuk. De belangrijkste dag uit het leven van Dik Trom.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek