Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 oktober 2025
Dekker moet dan ook voortdurend op zijn qui vive zijn om de boel recht te houden. Daar er ook toezicht op de onafhankelijke rijkjes gehouden moest worden was de bestuurstaak verre van gemakkelijk: "men heeft daarvan in Holland geen begrip," schrijft hij aan zijn broeder Jan. De vertrekkende resident beveelt hem als zijn opvolger aan, maar tevergeefs.
Niet alleen zijn stijl heeft hij in de afzondering der tropen gevormd, ook zijn denkbeelden gaan onder invloed van de Europeesche denkers en schrijvers der romantiek hoe langer hoe meer afwijken van de in Holland gangbare. Dat proces heeft zich geleidelijk voltrokken; alles werkt mede om van den jongen Douwes Dekker een typisch vertegenwoordiger der romantiek te maken.
En haar zwager Jan juicht het plan toe, dat zij in Indië zal trachten zich een positie te scheppen. Dekker trekt weer naar Brussel, diep terneergeslagen door hare brieven: in een herberg, waar hij een jaar tevoren had gewoond en zich goede vrienden had gemaakt wordt hij met open armen ontvangen. Om geld wordt hij er niet lastig gevallen.
Zoo komt hij einde 1855 in Batavia aan. Zijn verlof heeft zijn zenuwgestel verder ondermijnd, zijn illusies zijn niet vervuld, en hij steekt diep in de schuld! In September 1855 komt Douwes Dekker met zijn gezin te Batavia aan. Drie maanden leven zij van een klein wachtgeld, wat tot het maken van nieuwe schulden noopt.
Het mondaine leven werd hun zelfs te druk, zoodat Dekker even buiten Menado een klein landgoed kocht: "drie palen afstands slechten weg scheen mij eene geschikte barrière tusschen mijn denken en hun dansen." Niet alleen om te denken, ook om zijn werk te kunnen doen had hij meer rust noodig. In Menado is de opeenstapeling van zoowat alle bestuursfuncties nog krasser dan te Natal.
"Weet ik het, juffrouw Henriette?" zei de vader, op een kluchtige wijze het mutsje afnemende, dat hij droeg uit aanmerking van het hiaat in zijne lokken, ofschoon met zichtbare verlegenheid. "Ik ben een kievit als ik het weet. Je neef heeft er me verscheiden opgenoemd; juffrouw Riet, juffrouw Dekker, juffer dit en dat; hij zegt dat het heele ordentelijke juffrouwen zijn."
Voor het eenvoudigste werk heeft men hier de hulp van den Chinees noodig, en het zal nog heel wat tijd duren, aleer mannen als de heer Douwes Dekker zich zouden kunnen gelukkig gevoelen in een Java, geheel onder de macht der Javanen. Maar dat is ook niet wat de heer Douwes Dekker bedoelt.
Betje vooral is een allergeestigste spotvogel en wat 't glazeningooierig-kwajongensachtige en 't geestig-moedwillig op den hak nemen betreft, gaat intrinsiek de geest van Bekker dien van Dekker niet zooveel uit den weg.
Dat was de dèrde die van toegeven sprak, de derde die 'r 't beetje moed wou uit trappen. Norsch en verkleumd luisterden de stakers. 'n Uur lang hadden ze in de bevroren modder op Dekker, die niet komen kon, gewacht. 't Liep mis. Wéer 'n Sjabbes in harde ellende, wéer 'n week zonder vooruitzicht.
Onbeschaamdheid in pudeur? Kemels in muggen? Gestolen landschappen in gespaarde molens?" Uit deze verzen blijkt, dat de achttienjarige Douwes Dekker, wat literaire smaak betreft, op een lijn stond met de almanakschrijvers dier dagen. Dat hij Jean Paul leest is een belofte voor de toekomst.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek