Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Tot wien spreek ik? Wie zijt ge?" De bisschop boog het hoofd en antwoordde: "Vermis sum." "Een worm in een koets!" bromde het oud lid der conventie. 't Was nu zijn beurt om trotsch, en die van den bisschop om deemoedig te zijn. De bisschop antwoordde vriendelijk: "'t Zij zoo, mijnheer.
En Dieper beloofde deemoedig dat-i 't nooit weer zou doen. De oude Gerrit? Nu, zyn tusschenspraak schikte nogal. Gelukkig voor Wouter, dat-i eindelyk 'n figuur ontdekte van iets minder afschuwelyken aard, iemand waarmed-i het tooneel dat z'n angst hem voormaalde, wat minder krimineel stoffeeren kon. Gerrit mompelde: "wat 'n geseur over die liedjes! Allemaal wind en 'n engelsche notting!"
Als u er dan bijvoegen kon, dat ik als acteur mijn sporen wel heb verdiend en dat ... maar hij boog even deemoedig het hoofd misschien is 't al te onbescheiden, wat ik vraag dat ik voor menig tooneelgezelschap door mijn veeljarige routine, door mijn beschaafd, met verstand spelen en goed orgaan een aanwinst zou kunnen zijn.
...Als zij zich boos toonde, zoû hij haar misschien vergeving vragen ... maar dát zoû zij in geen geval willen ... maar wanneer hij nu eens niet deemoedig was bij haar trots ... 't Was waar ook, het was ook eigenlijk maar beter niet trotsch te zijn.
Hij had haar gezegd, wat haar hart wenschte, maar haar verstand vreesde. Zij antwoordde niets, maar haar gelaat verried den innerlijken strijd. "Vergeef mij, indien ik daareven iets gezegd heb, dat u onaangenaam is," sprak hij deemoedig, beleefd en eerbiedig, maar toch zoo kalm, dat zij er een oogenblik niets op antwoorden kon.
Dikwijls dwaalde zijn oog onrustig over het geel geworden perkament, waarop het levende woord Gods geschreven stond, en ofschoon zijn kinderlijk deemoedig hart zich onderwierp en smartelijk uitriep: "Ik geloof, Heer, sta mij bij in mijn ongeloof!" zoo toch omzweefden hem dikwijls hoonend de scheppingen van zijn onrustigen geest en de pijnigende gestalten van den verderfelijken twijfel, die zijn ziel tot het tooneel van een smartelijke worsteling maakten.
"Is dat uw handwerk tegenwoordig?" vervolgde de Roodmantel, op een verwijtenden toon: "moest ik zoo iets verwachten van iemand, die onder mij gediend heeft?" "Ja, Kapitein!" zeide Zwarte Piet, met een deemoedig gezicht, en zijn hoed tusschen de handen wrijvende: "wat zal ik u zeggen? 't Is een slechte tijd, en...."
De verschillende vormen, welke de gedachten in de dieventaal aannamen, zelfs het gezang, de scherts en de bedreiging, hadden alle dit onmachtig en bedrukt karakter. Al de gezangen, waarvan sommige melodieën zijn bewaard, waren tot weenens toe deemoedig en treurig. Nauwelijks durft hij iets eischen, hij zucht slechts.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek