Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Maar hij zweeg, want de opmerking zou hem ongetwijfeld weder een stuk van zijn staart gekost hebben. Wat Craig en Fry betreft, als echte Amerikanen zagen zij niet tegen verplaatsing op, en waren zij steeds bereid om op het eerste woord naar het andere einde der wereld te gaan. De eenige vraag die zij zich veroorloofden was: »Waar gaat mijnheer naar toe?"
Craig en Fry namen hunne plaats aan weerszijden in en daar er een frissche bries woei, ging de stoet op een sukkeldrafje vooruit. Het is onmogelijk om de sprakelooze woede van Soun te beschrijven, nu hij als paard dienst moest doen, en zelfs de omstandigheid dat Craig of Fry somtijds zijne plaats innam, kon er hem niet mede verzoenen.
Maar er gebeurde niets wat Craig en Fry gelegenheid gaf om hunne getrouwheid en gehechtheid aan den persoon van Kin-Fo door daden te bewijzen.
Wij moeten hem dus twee maanden surveilleeren en misschien langer als hij zijn volgende quitantie betaalt." »Er is een bediende...." zeide Craig. »Dien men misschien zou kunnen gebruiken..." sprak Fry. »Om alles te weten te komen..." vervolgde Craig. »Wat er in het huis van Kin-Fo voorvalt," voltooide Fry. »Hm!" sprak de heer William J. Bidulph. »Tracht dezen bediende te lijmen.
»Die eerst na een overtocht van vijf weken weder levend geworden is?" antwoordde Fry. De twee agenten legden de hand op de verdachte kist en er was geen twijfel aan of er was beweging in. »Drommels!" fluisterde Craig. »Drommels!" fluisterde ook Fry. Hetzelfde denkbeeld ontstond plotseling bij beiden, en wel dat Kin-Fo vermoedelijk door eenig gevaar bedreigd werd.
Hij volgde een nauw pad, dat dwars langs een bevloeiingskanaal liep en kwam, om zijne vervolgers het spoor nog meer bijster te maken, door een bocht weder op den heerweg terug. Maar daar bespeurde men hem weder en 't was duidelijk dat hij uitgeput was. Kin-Fo, Craig en Fry waren nog onverzwakt.
En vooral omdat het passagiers waren, die evenmin eenige aanmerking maakten op de gebrekkige inrichtingen en op den kost, die hij hun verschafte, als de doode passagiers in het ruim beneden. Kin-Fo, Craig en Fry waren zoo goed als het kon onder het achterdek gehuisvest en Soun in het vooronder.
»Heb ik dan mijn beide kanonnetjes niet, twee knapen, die ongemakkelijk brommen als men er te dicht bij komt!" »Zijn zij geladen?" vroeg Craig. »Gewoonlijk wel." »En nu?" »Nu niet." »Waarom niet?" vroeg Fry. »Omdat ik geen kruit aan boord heb," antwoordde kapitein Yin bedaard. »Waar dienen dan de kanonnen voor?" vroegen Craig-Fry, weinig tevreden over het antwoord.
De maag deed hare rechten gelden, en nadat men tien uur in zee gedreven had, was dat waarlijk niet te verwonderen. »Laat ons eerst ontbijten", zei Craig. »En zoo goed mogelijk!" voegde Fry er bij. Kin-Fo gaf een teeken van toestemming, en aan de wijze waarop Soun met de lippen smakte, bleek voldoende hoe hij er over dacht.
Craig en Fry zagen elkander aan. Een schier onmerkbare glimlach speelde om hunne lippen. Zij hadden blijkbaar weder op hetzelfde oogenblik hetzelfde denkbeeld gehad. »Soun!" sprak Kin-Fo. »Wat blieft mijnheer!" »Mijn thee!" »Ik zal u helpen, mijnheer!" antwoordde Fry.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek