Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Craig en Fry drongen niet verder op de zaak aan, doch zij voelden zich volstrekt niet zoo gerust als de optimistische kapitein Yin. Een jonk van driehonderd last, al was de lading dan ook niets waard, moest dien »braven lieden", zooals Yin de zeeroovers noemde, toch voordeel genoeg opleveren om er eens een kansje op te wagen, meenden de agenten van de Eeuw.
»En op dit uur," voegde Craig er bij, »omdat het over een paar minuten middernacht zijn zal." »Maar wat doet dat er toe?" »Mijnheer," antwoordde Craig, »het belang dat de verzekeringsmaatschappij de Eeuw in uw dierbaar leven stelt..." »Duurt nog slechts enkele oogenblikken..." voegde Fry er bij. »En dan kunt ge u zelf het leven benemen..." »Of u door anderen laten dooden..."
Craig en Fry waren bij hem en prijkten in een fonkelnieuw gewaad even als de getuigen op een Europeesche bruiloft. Welk een wedstrijd van beleefdheden!
Zij namen de hand van de kist af en voelden dat het deksel zeer zorgvuldig opgetild werd. Craig en Fry, als lieden die zich nergens over verbaasden, hielden zich doodstil, en daar zij in het donker niets konden zien, spitsten zij hunne ooren op hetgeen zij zouden hooren. »Ben jij het, Couo?" sprak een stem zeer voorzichtig en zacht fluisterend.
Maar men moest hem voorkomen en niet door hem verrast worden. Daar zat de moeilijkheid. Lao-Shen was natuurlijk op de hoogte van al wat Kin-Fo deed, doch Kin-Fo wist niets van Lao-Shen. Van daar dat men in groot gevaar zou zijn zoodra de cliënt van Craig en Fry den voet zou zetten in de streek waar de Taï-ping zich ophield. Het kwam er dus vooral op aan dat men hem vóór was.
Het zijn practische menschen, die Amerikanen! Aan Kin-Fo gehecht zoolang hij tweemaal honderdduizend dollars waard was! Dood onverschillig omtrent hetgeen hem zou overkomen als hij geen sapeke meer waard zou zijn! Nadat Craig en Fry aldus geredeneerd hadden, gingen zij met den meesten eetlust ontbijten.
Kin-Fo noodigde hen daarom uit bij zijn huwelijk tegenwoordig te zijn, en dat namen zij aan. »Overigens", merkte Fry grappig op, »is een huwelijk somtijds een zelfmoord." »Men sterft dan om in zijn wederhelft te herleven," antwoordde Craig met een beminnelijken glimlach. Reeds den volgenden dag was Nan in het huis in de avenue Cha-Coua door een meer geschikt persoon vervangen.
Hij draaide en wendde zich naar alle richtingen om. Kin-Fo was er in geslaagd hem het gebroken eind van zijn pagaai in de oogholte te drijven, en trachtte nu, op gevaar af van doormidden gebeten te worden, het dier op de plaats te houden, terwijl Fry en Craig hem met hunne messen het hart poogden te treffen.
Integendeel, hij stelde er prijs op zoover te gaan als de Rang-Kiang bevaarbaar was. Eenmaal daar gekomen, zou hij nader zien. Craig en Fry hadden er niets tegen dat de tocht aldus voortgezet werd. De bewaking was aan boord zeer gemakkelijk, de gevaren minder dreigend. Als zij verder kwamen, op de minder veilige wegen van midden-China, zou het heel wat anders zijn.
»Nan" vulde Fry aan. ... hem voortaan niet meer daarmede straffen zou. En nu had hij, met het oog op de vele vermoeienissen die hij doorstaan had, slechts één verzoek aan mijnheer Kin-Fo... »Ki"... herhaalde Craig. »Nan" voegde Fry er bij. ... en dat was of hij nu minstens eens tweemaal vier en twintig uur onafgebroken slapen mocht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek