Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Het is wel waar dat een rollende steen geen blijvende plaats bekomt, maar onder het schuren tegen de andere steenen en de distelen van den weg wordt hij ten minste glad en glimmend en slijten de scherpe hoeken er af. In de vijf-en-veertig jaren dat hij aan 't rollen was, had Cesar Cascabel zooveel geleerd en ondervonden, dat hij van het leven alles wist wat iemand er van te weten kan komen.
Wie is de stommerik die dat doet? riep Cesar. Ik heb het gedaan vader, antwoordde Napoleona heelemaal ontdaan over hare onhandigheid. Nu, dan ben jij de stommerik, zeide Cascabel. Mijnheer Sergius, gij moet het die ondeugende meid niet kwalijk nemen. Wel, het komt er niets op aan, antwoordde Sergius. Laat zij het maar komen afzoenen, dan is het alsof er niets gebeurd is.
Vrouw, antwoordde haar man met waardigheid, ik ken maar ééne laatste reis, dat is die waarvoor er van onzen Lieven Heer geen retourbiljet te krijgen is. Nu ja, Cesar, maar zullen wij niet, vóór dat wij die reis ondernemen, fortuin gemaakt hebben en van het werken kunnen uitrusten? Rusten, Cornelia? Nooit. Ik wil geen fortuin maken indien het gevolg daarvan moet zijn dat ik stil moet gaan zitten.
In de Schoone Zwerfster verkeerde alles dus spoedig in de diepste rust. Cornelia sliep als de anderen, zonder te droomen van scheuren in het ijs of van afgronden, waar hare rollende woning in weg kon zinken. Zoodra het den volgenden ochtend licht begon te worden, dat was dus op den 25sten October, gingen Cesar en zijne twee zonen met Sergius een onderzoekingstocht over het eiland maken.
Telkens als Cesar Cascabel dat moest aanzien vloekte hij in éénen adem door tegen het dievengespuis, dat zijne kleederen droeg en de muziekinstrumenten misschien voor altijd onbruikbaar maken zou. Bandieten! Hondsvotten! schold hij, en zelfs Sergius zag geen kans hem tot bedaren te brengen. Daar kwam nog bij dat de toestand op den duur ondragelijk begon te worden.
Hier, waar alles mij zulke gelukkige dagen voorspelde, had ik gedacht, dat daaraan een eind gekomen zou zijn, maar het is niet zoo. Dus zal ik heengaan." Don Alphonse wilde daarvan niet weten. "Neen, neen," riep de edelmoedige zoon van don César. "Laat mij Séraphine tot rede brengen.
Die verdienen niets anders dan een knauw of een pak ransel! Ik moet u doen opmerken, hernam Cesar, onwillekeurig driftig wordende, dat hetgeen gij daar zegt niet te pas komt voor een gentleman. Voor een kerel als jij heb ik toch geen ander antwoord. Mijnheer, ik wil beleefd blijven, maar gij zijt een vlegel! Weet je wel met wien je te doen hebt? Ik heet Sir Edward Turner, baronet!
Een dag of drie, antwoordde Ro-No. Opgepakt dan! hernam Cornelia. Vóór alles is het noodig, dat wij niet meer gezien worden. Intusschen moet niemand zich verbeelden, dat Cesar de beleediging van den vorigen dag vergeten had.
Ook van de nieuwere Fransche taal heeft men opgemerkt, dat zij het Latijn weder nader gekomen is, dan het oud-Fransch. En zoo heeft waarschijnlijk dan ook de Paus gelijk, die tot op dit oogenblik voortgaat, in zijne bullen Frankrijk niet "Francia," maar even als ten tijde van Cesar "Gallia" te noemen.
Toen haar man er op staan bleef dat hij den baronet eene rammeling moest gaan toedienen, beet zij hem eindelijk toe: Dat zul je laten Cesar! Ik verkies het niet! Daar was Cascabel niet tegen opgewassen. Als zijne vrouw op dien toon sprak, gaf hij haar altijd gelijk. Cornelia had rust noch duur zoo lang zij het verwenschte dorp niet achter den rug hadden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek