Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
Dat is toch niet waarschijnlijk, mijnheer Sergius, want het losgeld betalen kunt gij niet. Cascabel had zich dit antwoord van Ortik doen vertolken, en antwoordde terstond. Misschien kunnen die verwenschte kerels toch wel genoodzaakt worden ons te laten gaan. Genoodzaakt? Door wie? vroeg Jan. Door omstandigheden. Welke omstandigheden, vader? Ja, als wij dat wisten! antwoordde Cascabel.
Onbeschaamd als hij ten allen tijde was, vond hij niet de minste reden om den kunstenmaker en diens landgenooten in het algemeen niet »echt engelsch", uit de hoogte te behandelen. Ieder kan begrijpen hoe Cascabel geneigd was, dat op te nemen.
Dat staat mij maar half aan, die zes en een halve dollar. Komaan mijnheer Morlan, om zaken te doen moet men wat toegeven. Zullen wij voor vijf dollars den koop sluiten? Nu dan, omdat gij het zijt, mijnheer Cascabel. Met eenen handslag werd de koop bezegeld.
Toch was er moeielijk iets buitensporigers te bedenken, en Cascabel zou zelf aan zoo iets bijna onuitvoerbaars geen oogenblik gedacht hebben indien zijne begeerte om naar Europa terug te keeren niet om zoo te zeggen een stuk van zijn leven geweest ware. Daarom zag hij tegen niets meer op.
Kijk eens na waar wij terecht zullen komen als wij den kant van het Westen opgaan? Dan zouden wij eerst Californië en Oregon, en vervolgens het territorium Washington door moeten tot aan de noordelijke grens van de Vereenigde Staten. En vervolgens? Vervolgens door Engelsch Columbia..... Bah! zeide Cascabel met een vies gezicht. Zit er niets anders op dan dat wij door dat stuk van Engeland trekken?
Bovendien bevindt hij zich zeker te Sitka, meende Jan, en zij verkiezen juist niet dat wij daarheen gaan. Misschien, bracht Kruidnagel vrij snugger in het midden, misschien zouden die grensbeambten er niets tegen hebben dat iemand van ons zich onder hun geleide naar den gouverneur begaf. Dat is zoo kwaad niet bedacht, antwoordde Cascabel. Het zou te probeeren zijn....
Om zijne beeltenis volledig te maken moeten wij hier nog bijvoegen dat Cesar Cascabel een zwak had voor beroemde krijgshelden en vooral voor Napoleon I. Zoo hoog als hij dien veroveraar vereerde, zoo diep verachtte hij diens beulen, de Engelschen, die hij allen voor nakomelingen van den gemeenen Hudson Lowe, Napoleon's gevangenbewaarder op Sint Helena, hield.
Ik zou drommels graag willen dat het al achter den rug was! Het bezwaarlijkste, of althans het gevaarlijkste gedeelte van onze reis waren wij dan voorbij. Met dat vooruitzicht moet gij u maar troosten, mijn waarde Cascabel. Maar vooral moet gij uw best doen om met de Schoone Zwerfster, zoodra zij aan den overkant is, zoo spoedig mogelijk in de zuidelijke streken van Siberië te komen.
Het was een aangenaam vooruitzicht na een vermoeienden marsch van eenige uren over een ijsveld, een langen nacht op een goed bed onder warme dekens te liggen. Cascabel vond het niet eens noodig eenige voorzorg te nemen voor de veiligheid gedurende den nacht, want er was in deze eenzaamheid geen gevaar voor kwaad volk.
Zij waren trouwens aan alle kanten van gevaren omringd; de koude was te fel om er langen tijd in te kunnen leven; zij hadden geen eten bij zich en dreven voort, omringd van ijsbergen, waarvan de kleinste groot genoeg was om hunne schots als een stuk glas te verbrijzelen. Wij beproeven niet de droefheid der familie Cascabel te beschrijven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek