Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
Ieder stak zijne handen uit om te helpen en het moest erkend worden dat de twee karrevoerders zich niet lui toonden, waardoor Cascabel en de zijnen eenigszins terugkwamen van den ongunstigen indruk, dien de mannen aanvankelijk op hen gemaakt hadden.
Dit was eene uitdrukking die Cascabel slechts in den uitersten nood gebruikte, maar als hij dit onwaarschijnlijke beeld van zichzelf had opgehangen, dan wist ook ieder dat hij gehoorzaamd wilde worden en gehoorzaamd werd hij. Buitendien was er in zijn vernuftig brein alweder een gansch buitengewoon plan opgekomen, wat trouwens bij hem het geval was in alle ernstige omstandigheden van zijn leven.
Er was inderdaad niets meer noodig om de bijgeloovige inlanders beet te nemen. "Die mannen uit het Westen" hoe kwam Cascabel aan deze vernuftige betiteling? "die mannen uit het Westen zijn heilig; waarom houdt Tchou-Tchoûk hen gevangen?" Welnu, Tchou-Tchoûk dacht er niet aan hen langer gevangen te houden!
Zulke verwaarloosde schepsels gaan meestal den verkeerden kant op en komen slecht terecht; maar is er geen reden om medelijden met hen te hebben? Met Ned Harley, die van mijnheer Cascabel den bijnaam Kruidnagel gekregen had, was het goed afgeloopen. Dien bijnaam had hij te danken aan zijn figuur, want hij was zoo mager als een spijker.
Ik houd het er voor, merkte Cascabel op, dat het wel voor het eerst zal wezen dat er door fransche reizigers zulk een goed maal midden in de Behringstraat gedaan wordt. Dat is wel waarschijnlijk, antwoordde Sergius, maar vóór dat wij een dag of drie, vier verder zijn, hoop ik dat wij weder met elkaar aan tafel zullen zitten, maar dan op den vasten grond. Te Numana? vroeg Cornelia.
Zij hadden hem dus even goed Draadnagel kunnen noemen, maar Kruidnagel klonk meer uitheemsch en kreeg de voorkeur omdat onwillekeurig de gedachte aan eene afkomst uit de Specery-eilanden er zich aan verbond. Het was nu twee jaar geleden dat Cascabel op zijne reis door de Vereenigde Staten den armen vondeling ontmoet had. Ned Harley had op dat tijdstip letterlijk niet meer te eten.
Nu hij eindelijk niet meer onder het britsche gezag ademde, zou men misschien denken dat Cesar Cascabel zijn goede humeur dadelijk terugkreeg. Het had er echter niets van. Drie dagen waren er reeds voorbij sedert hij in Schurkendorp de ontmoeting met den engelschman gehad had, maar nog altijd brandde de ondervonden beleediging hem op het hart.
In het noordelijke gedeelte van het gebergte dus? Natuurlijk, dat is de kortste weg dien wij door de steppen, heen kunnen volgen. Maar zoudt gij dan uwen reiswagen hier laten, mijnheer Sergius? vroeg Ortik verder. Die vraag had Cascabel blijkbaar verstaan, want hij antwoordde haastig: Wat, de Schoone Zwerfster in den steek laten!
Niemand mag er iets van merken dat wij samen gesproken hebben. Ge hebt volkomen gelijk, Kwakkeltje, ge hebt gelijk, zooals altijd. Maar mijnheer Cascabel, pas vooral op dat ge aan Ortik en aan Kirschef niets merken laat.... Dat zal niet gemakkelijk gaan, maar wees maar niet ongerust, ik zal hen honing om den mond smeren. Zulke bandieten!
Zoo uitlokkend als het er echter uitzag, de Schoone Zwerfster vertoefde er toch niet langer dan een etmaal, want de paarden hadden geen behoefte aan meer rust. Cascabel was voornemens zich langer op te houden te Noulato, wat eene vrij aanzienlijke plaats is en waar meer gelegenheid bestond om nog het een en ander aan te schaffen dat zij voor hunne reis door Siberië noodig zouden hebben.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek