Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
Welke waarde heeft iets, dat gebroken is! Ge hebt een kostbare vaas. Ze breekt in duizend stukken. Weg is uw vaas; weg is al haar waarde. Wat beteekent de kostbaarste vaas bij 't meest gewone menschenhart? En welke waarde kan 't gebroken menschenhart hebben in de oogen des Heeren? Welke waarde?
"Welnu! ik vrees, dat mijne hersenen in de war zijn." "In de war?" "Ja. Zijn wij niet op de oppervlakte van den aardbol terug?" "Zeker niet!" "Dan moet ik gek zijn; want ik bemerk het daglicht, ik hoor het geraas van den wind, die blaast en van de zee, die op het strand breekt!" "Zoo! is het anders niet?" "Zult gij het mij ophelderen?"
Waar hij ook rondzwerft, denkt hij aan zijn armoedig slot, zijn vrouw en zijn kinderen en één van zijn »Tagelieder" waarin de minnaar bij het breken van de dageraad uit de kamer van zijn geliefde weg moet sluipen, breekt af met een hartezucht: hoeveel heerliker dan zulk een heimelik gestolen liefde toch die is, welke »ein offen suëze wirtes wîp" schenken kan.
"Wat zal ik u zeggen, mon cher! nood breekt wet, en ik heb altijd nog hoop mijne fortuin te redresseeren eer het zoo ver komt." Zijne fortuin te redresseeren op zijn leeftijd! Waarmee dacht de man dat te doen? vroeg ik mij zelve af; maar.... ik herinnerde mij het pakket, ik had even een blik op den inhoud kunnen werpen: het schenen lijsten, loten, vermoedelijk van eene buitenlandsche loterij.
Och, kinderen, 't is zoo treurig dat de mensch 'n vyand van den mensch is. De beschaving... Beschaving legt 'n vernis over onze boosaardigheid, en nog niet eens altyd. De aard der wilden breekt telkens door. Let er maar eens op, met welke blikken wy of... sommigen onzer, iemand begroeten dien we niet kennen! De dokter zag Willem even aan.
Een groot mes!.... De Saloc grijpt mij bij het haar en rukt mijn hoofd achterover: hij gaat mij de keel afsnijden. Ramp, ramp, het is gedaan met mij: ik voel het ijskoude staal in mijn vleesch dringen.... maar nu breekt mijne stem los en ik schreeuw met reuzenkracht: "Hulp, hulp! moord, moord!" Eene bekende, eene beminde stem roept aan mijn oor: "Jan, Jan, wat hebt gij?
Het gezicht van den linkeroever der rivier, die hier gitzwart van kleur is, behalve waar ze, door steenen benauwd, breekt en opspat in sneeuwwit schuim, de eerwaardige brug en de wachttorens, de zonderlinge huizen van turksch model, de oude stad, de minarets, de moskee, de muren van klippen op den achtergrond, dat alles gezien in het stralende licht, vormen een weelde voor het oog.
Laat ons liever de knoop met een goed mes doorsnijden, dan zo lange tijd te werken om hem los te maken. Gij verstaat mij wel!" "O ja, maar dit is niet goed gedacht. De voorzichtigheid, Breydel, is het krachtigste mes, het snijdt wel langzaam, maar het wordt nooit bot en breekt ook niet. Wat wilt gij nu de poorten sluiten? Hiermede is er niets gewonnen.
Komt er echter een jong meisje of een heer bij dit diner voor den allereersten keer bij de familie aan huis, dan zullen zij gewoonlijk hun plaats naast den gastheer of gastvrouw vinden. Bij ieder bord ligt een broodje, meestal op of in het servet. Dit mag men nooit met een mes snijden; men breekt er met de vingers kleine stukjes af.
Zoo niet, welnu dan zal 't het best zijn te sterven." 't Is niet goed bij zulk een tooneel als dit langer te verwijlen. 't Is maar een gebroken hart meer. De wereld breekt op deze of op een andere wijze zooveel harten, dat zij er weinig genoegen in kan vinden op zulke tooneelen van zielsfoltering te staren. Bovendien moeten wij ons niet door onze sympathie laten medesleepen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek